Sydney

Dag 1: rondkijken en wandeling in The Rocks

Vannacht heb ik een afstand van 770 km afgelegd van Byron Bay naar Sydney. Alhoewel, ere wie ere toe komt: de buschauffeur heeft vannacht 770 km gereden en ik zat achteraan in de bus te schommelen tussen slapen en waken. De bus zat redelijk vol, maar ik had wel het geluk om 2 zetels voor mij alleen te hebben. Dus heb ik doorheen de nacht geprobeerd om in verschillende poses met een pull onder mijn hoofd een beetje te slapen. Om 1u 's nachts en om 6u 's morgens hadden we telkens een half uur tussenstop om iets van eten te kopen (maar dat had ik zelf mee) of naar het WC te gaan (in de bus is ook wel een WC, maar het is toch makkelijker om niet in beweging te zijn). En tussen die stops in heb ik gelukkig wel een beetje kunnen slapen. Blijkbaar heb ik na de laatste stop ook nog geslapen, want ik heb de 2 stops gemist waar er mensen uitgestapt zijn. Om 10u30 komen we dan aan in Sydney: de eerste echte grote stad op mijn reis en daar staan we een hele tijd in de file. Iets later komen we dan aan in Central Station en mijn hostel is gelukkig gewoon de straat uit wandelen. Na het inchecken krijg ik mijn kamer op het 6e verdiep. Het is niet echt een hostel, maar eerder een hotel met hostel kamers en prijzen. 2 grote keukens op het 1e verdiep met lounge en eetruimte, TV ruimtes op 3 verdiepingen en voor de rest 7 verdiepingen vol met kamers. Het is wel even wennen na de gezellige kleine hostels die ik gewend ben.
Na even rond gekeken te hebben, is het lunchtijd en daarna ga ik eens even rond kijken wat er hier te doen is en waarmee ik deze 3 dagen kan vullen. Eerste stop is backpackers travel center waar als 1e suggestie dadelijk het strand wordt gezegd. Het is vandaag een beetje bewolkt en winderig, dus dat lijkt me toch niet echt iets voor vandaag, dus vraag ik nog verder naar wat er te doen is. Daarna ga ik gewapend met een kaartje en foldertjes naar de haven toe om wat meer informatie te vragen of ferry's en cruises. Ik had op voorhand ook al wat informatie opgezocht over duikcentra om eventueel hier in Sydney toch nog eens te gaan duiken. Maar als ik dan aankom op het adres dat ik opgeschreven had, blijkt dat de kantoren te zijn. En er is geen winkel van dit duikcentrum om een duiktrip te boeken. Omdat ik in 1 van de volgende 3 dagen wil gaan duiken, dacht ik dat het makkelijker zou zijn om het gewoon rechtstreeks in persoon te regelen. Ik mag wel mijn gegevens achterlaten en na een meeting zou iemand mij contacteren. Zolang ik geen zekerheid van het duiken heb, wil ik nog niets anders vast leggen, aangezien ik met het duiken de minste flexibiliteit heb. Dus na nog wat rond gelopen te hebben en nog meer folders verzameld te hebben, ga ik eerst naar de supermarkt voor wat eten voor de volgende dagen en dan ga ik de spullen afzetten in de hostel. Daar kom ik tot de ontdekking dat ik voor de 2e keer tijdens mijn reis bestolen ben. Vorige keer waren het 3 muffins, deze keer zijn ze met 17 muesli repen weg. Ik had vorige week in de supermarkt een family pack van 18 muesli repen gekocht en daar had ik daarstraks 1tje uitgenomen voor onderweg tijdens mijn verkenningswandeling. Blijkbaar ben ik niet de enige die die lekker vindt, want ze hebben dus de rest van pak leeg gehaald (en de doos laten liggen?!). Met de lege doos ga ik dus klagen aan de receptie. Daar raden ze mij aan om de spullen in de frigo goed vanachter te leggen (want soms komen er zatte mensen dingen weg nemen 's nachts) en alles wat niet in de frigo moet, misschien best in de locker op mijn kamer. Daarna moet ik nog een papier invullen met mijn gegevens en wat er juist gestolen is (niet dat ze die nog gaan terug vinden) en ter compensatie krijg ik een gratis continentaal ontbijt voor de 3 nachten dat ik hier verblijf. Meer kunnen ze ook niet doen, dat weet ik wel (tenzij lockers in de keuken voorzien), maar het is gewoon echt jammer, want het waren echt wel lekker muesli repen!
Nadat mijn eten veilig weg zit in de locker in mijn kamer, ga ik nog wat verder opzoeken, want met flyers alleen weet ge nog niet alles, om mijn 3 dagen hier in Sydney te plannen.
In Sydney en Melbourne is er een organisatie "I'm free", opgericht door studenten van die steden om via een geleide wandeling toeristen wat meer uitleg te geven over de stad. De tour is gratis, maar ze vragen om op het einde fooi te geven naar wat je de tour waard vindt. In Sydney zijn er 2 zo'n wandelingen: 1 in het centrum en 1 in de wijk "The rocks". Die laatste ga ik deze avond mee doen. Eerst een wandeling van 40 minuten naar het startpunt, want het ligt een paar km buiten het centrum. Daar staat een meisje van vooraan in de 20, studente geschiedenis vertelt ze later en met een groep van een 30 tal mensen vertrekken we voor een wandeling door deze wijk. Het wordt een wandeling met geschiedkundige feiten, maar vooral met veel verhalen over het leven vroeger. De wijk waar we door wandelen was heel vroeger een gevangenis waar gevangenen van Engeland naartoe gebracht werden en later was het gewoon een plaats met veel pubs waar zeemannen naartoe gingen als de boot aangemeerd lag in de haven. Door kleine gangen en via trappen komen we dan boven op de heuvel met een prachtig uitzicht over Sydney, Sydney Opera House en de haven. Tegen het einde van de wandeling, vertelt de gids ons het verhaal van de mensen die nu in de huizen wonen en door de overheid verplicht worden om te vertrekken. Ze hebben daar hun hele leven gewoond en veel generaties voor hun en er is een heel hechte gemeenschap in de buurt. Maar de overheid wil de huizen verkopen en laten renoveren en dus moeten de mensen weg. Het is mooi om te zien hoe onze gids mee leeft met het lot van deze mensen en het is erg om te horen hoe die mensen uit hun huizen gezet worden. Daarna bedje in en morgen verder mijn activiteiten hier vast leggen.

Dag 2: Hyde Park en omgeving

Deze morgen ga ik naar het "incafe" naast de hostel waar ik mijn bon kan inwisselen voor een continentaal ontbijt. Bij die woorden verwacht ik een uitgebreid ontbijt buffet, maar nadat ik mijn bon heb afgegeven krijgt ik plateau voor mij met 2 getoaste boterhammen, 2 potjes boter, 2 potjes confituur, een glas fruitsap en een beker waarmee ik koffie of thee kan gaan halen. Als ik een tas thee ga halen zie ik dat er in een verborgen hoekje ook nog cornflakes ter bescihkking is. Maar door de term "continental breakfast" had ik eerlijk gezegd meer verwacht... Daarna naar het boekingcentrum om een tour voor morgen vast te leggen en voor de rest heb ik vandaag een rustig dagje.Ik heb gisteren in de winkel een couscous-slaatje en een broodje voor daarbij gekocht, dus ik maak mijn rugzak klaar om een hele dag in de stad rond te lopen. Het plan is om Hyde park en omgeving te verkkennen (veel van de straat- en parknamen hebben ze hier gepikt van in Londen). Als ik na een wandeling van bijna een half uur daar aan kom, merk ik ineens dat ik mijn camera vergeten ben in de hostel. Ik ben van plan om heel wat te zien, dus ga ik terug naar de hostel om die op te halen. Daarna terug naar Hyde park, maar deze keer doe ik het grootste stuk met de gratis bus (de straten onderweg heb ik eerder vandaag toch al gezien). Het eerste wat er te zien is in het park is de Aznac Memorial, ter herinnering van de 1e wereld oorlog (met zelfs een verwijzing naar België). Mijn geschiedenis is niet zo goed, maar blijkbaar heeft Australië ook mee gevochten in de 1e wereld oorlog. Vreemd genoeg zijn ze daar echt trots op, maar ze hebben ook wel heel veel mensen verloren.
Na dat treurige moment wandel ik verder door het park en iets verder bij een fontein zet ik mij neer om samen met de helft van de werkende mensen mijn lunch op te eten. Zeker in de grote steden hier in Australië zijn er echt wel grote parken en tuinen, gewoon in het midden van de stad, waar mensen kunnen genieten van de rust en de natuur en waar blijkbaar heel veel van de kantoormensen komen lunchen. Ze zitten wel in de gezonde buitenlucht, maar hun lunch is niet altijd even gezond zo te zien aan de verpakkingen van Mc Donalds en Subway. Aan de zijkant van het park staat de St. Elizabeth Cathedral: gigantisch groot (tuurlijk het is een kathedraal) en rijkelijk versierd, maar het is niet toegelaten om foto's te trekken (dus had ik mijn camera misschien toch niet moeten gaan halen). Daarna staat er in het park nog een grote fontein, met gigantisch veel Aziaten langs (probeer dan maar eens een foto te trekken zonder dat er iemand bij op staat). Daarna spring ik nog even binnen in de St James Church (zie Oma, ik doe niet alleen avonturen dingen, maar ook cultuur en religieuze dingen!). Deze kerk is de oudste in Sydney en blijkbaar ook een heel actieve. Op het moment dat ik binnen kom, is er in een kleine kapel een meditatie bezig en volgende week is er een lunchconcert. Onder de kerk loopt er een gang met nog een kleine kapel met mooie muurschilderingen, een bibliotheek en wat kantoren.
Om nog wat verder te gaan met nog wat meer cultuur, stap ik binnen in het Hyde Park Barracks museum, waar ik wat meer leer over de eerste inwoners van Australië: de convicts. Mensen die in Engeland veroordeeld werden, kwamen via schepen naar Australië om hier hun straf uit te zitten. De zware misdaden zoals moord, daarvoor werd je dadelijk opgehangen, maar als je een boterham of een paar schoenen gestolen had, mocht je een paar jaren in Australië door brengen. Daar sliepen ze in grote slaapzalen met 70 hangmatten naast elkaar (als ik dat zie, stop ik met klagen over 2 van mijn kamergenoten van een kamer van 6 die af en toe wat lawaai maken). Terwijl ik in het museum rond loop, zijn er ook 2 schoolgroepen met een gids. Zo kan ik af en toe de uitleg op kindermaat mee luisteren (die is vaak iets grappiger en losser verteld), maar ook de uitleg op de audiogids is best wel interessant. Later werd het gebouw gebruikt voor vrouwelijke immigranten als tijdelijke verblijfplaats (toen werden de hangmatten vervangen door slaapzalen met bedden) en nog later als kantoor. In de gebouwen rond het museum zelf, zijn er nog een cel en een rechtbank bewaard gebleven.
Daarna ga ik op zoek naar een ander museum dat ik wilde bezoeken. Tijdens de wandeling door The rocks gisteren had de gids ons een museum getoond: het Susannah place museum. 4 huizen naast elkaar met in het hoekhuis een winkeltje, gebouwd in 1844, vanalles doorstaan en nu omgevormd tot museum om het verhaal te vertellen aan toeristen. Ook hier zijn er weer geen foto's toegelaten, alleen buiten en in de winkel. Zoals vaak ben ik de jongste op de rondleiding en bij verwijzingen naar dingen van vroeger, kennen de anderen bijna alles en laten ze mij raden wat het is. Sommige dingen ken ik wel (meer dan ze verwacht had) zoals de WC en badkamer buiten, dat je warm water alleen hebt door het op de kachel te verwarmen en dat een strijkijzer ook op die manier werkt. Een ijs-koffer (de voorloper van de koelkast) kende ik niet en ook de wasmachine had ik niet herkend (wasmachine = een ijzeren teil met een stok en een waterleiding erboven). Doorheen de huizen hebben ze telkens de interieurs nagebouwd en tijdens de tour gaan we van 1844 naar 1950 (waar ik de oude grammofoonspeler en oude radio wel herken van in films of foto's). Na de tour blijf ik nog even napraten met de gids om te vertellen dat we thuis nog een werkende grammofoonspeler hebben (wel het kleinere tafelmodel, en met elektricitiet ipv een opwindbare) en dan moest ze inderdaad toegeven dat ik toch meer dingen herkende dan ze verwacht had. Ook in de winkel zelf zijn er heel wat dingen van vroeger te koop, waar ik bikkels en knikkers van ken en ook een klein doosje met hoekjes om foto's in te plakken. Dat moest de gids toegeven dat ze zelf niet kende toen ze begon te gidsen! Daarna vraag ik nog even de weg naar de pub "The Hero of Waterloo". Met de wandeling zijn we hier ook langs gekomen, maar The Rocks is zo'n doolhof, dat ik de weg nu niet meer weet. Op de wandeling had onze gids het verhaal verteld dat in dat café (en nog een paar andere in de buurt) slaven voor op de boten te werken, verzameld werden. Als er iemand aan de toog kwam en een bier bestelde, dan kreeg die na de 1e betalende de rest van de avond gratis van de barman. Tot de persoon zo zat is dat hij niet meer op zijn benen kan staan, waarop de barman aan een hendel trekt zodat er een luik opengaat naar de kelder. Daar valt de persoon in slaap en de volgende ochtend wordt die (met een serieuze hoofdpijn) wakker in het ruim van een schip, waar hij als slaaf moet werken. In dit café is het luik en de kelder bewaard gebleven, maar de barman staat er op dit moment alleen voor, dus hij heeft geen tijd om het mij te tonen. Dus probeer ik dan maar een Australisch biertje, maar ik zorg wel dat ik er voor betaal en dat ik niet aan de bar blijf staan. Ge weet maar nooit zeker...
Daarna, na een dagje vol wandelen, natuur, religie en cultuur, ga ik terug naar de hostel voor te eten en mijn volgende dagen een beetje te plannen.

Dag 3: Wijn proeven

Voor vandaag heb ik een tour geboekt naar de Hunter Valley, een streek waar wijn gemaakt wordt. 's Ochtends (vroeg: 7u20) wordt ik voor de hostel opgepikt en na al de andere pickups, worden we naar een parking gebracht waar we moeten wisselen van bus. Van hieruit vertrekken al de tours van dat bedrijf en een half uurtje later zijn we op weg naar Hunter Valley, een 1,5 uur buiten Sydney. Terwijl we Sydney buiten rijden, zien we in de andere richting gigantische files van alle werkende mensen die Sydney proberen binnen te rijden (het openbaar vervoer is hier niet goed genoeg uitgebouwd, dus gaat iedereen met de auto). We hebben een praatgrage chauffeur/gids en dus krijgen we veel uitleg over Sydney en alles wat we zien onderweg. Als we iets later op de snelweg zitten begint hij te praten over Australië algemeen en het leven in Australië. We mogen ook vragen stellen, waarbij hij een groot deel van zijn leven verteld heeft, maar zo maakt het de lange busrit wel iets interessanter.
Iets later komen we aan bij de eerste wijn proeverij. Daar worden we in de kelder gezet en mogen we proeven van witte en rode wijn, krijgen we kaas met crackers om de smaak van de rode wijn weg te nemen, voor de overgaan op likeur, porto en dessert wijn. We krijgen elke keer maar een kleine 2 slokken, hebben een emmer om eventueel weg te gooien en een kan water om je glas te spoelen. Na de 2 rode wijnen geprobeerd te hebben, weet ik dat ik nog altijd geen rode wijn lust, maar de dessert wijn is nog altijd mijn favoriet. En hier hebben ze ook witte chocolade likeur: mmmmm! Maar ik zit hier nog 2 maanden rond te reizen, dus beslis ik toch om niets te kopen. Het wordt te moeilijk om dat constant mee te sleuren. Dan maar naar de volgende winery. Daar beginnen we met sparkling wine (Frankrijk heeft ze verboden om de term "Champagne" te gebruiken) en nog een aantal andere wijnen. Ook hier hebben we weer de mogelijkheid om iets te kopen en kunnen we vragen stellen over het maken van de wijn. Hier sla ik de rode wijn maar ineens over, want anders moet ik hem toch maar weg gooien... Daarna rijden we naar het Hunter resort. Daar krijgen we een video over het maken van wijn (in een veel te koude ge-air-conditionde ruimte) en daarna een kort bezoek aan de wijngaard in de vlakke zon (het andere uiterste). Daarna krijgen we onze lunch die we deze ochtend gekozen hebben. Na de lunch hebben we nog een half uurtje en krijgen we de keuze tussen bier of wijn proeven. Voor 14 dollar extra krijgen we proevertjes van 6 bieren in kleine glaasjes en 1 groot glas van het bier naar keuze. Na een korte blik geworpen te hebben op de bieren (het bier dat mij in Townsville werd aangeraden als beste bier zit ertussen, dus de rest gaat toch niet beter zijn) dus kies ik voor meer wijn. Hier krijgen we gewoon de keuze: we krijgen de lijst met beschikbare wijnen om te kopen en kiezen wat we willen proeven. Deze keer zijn we maar met een beperkt groepje en probeert de barman ieder zijn persoonlijke voorkeur te geven. Ik zeg hem dat ik liefst zoete witte wijnen heb en iets later komt hij terug met 4 flessen: van zoete witte wijn, over sparkling wine, tot dessert wijn. Het enige wat nog zoeter is, is honing. En hij heeft gelijk: dit zijn de wijnen die ik lekker vind! Met al deze proeverijen gaan de mensen er eigenlijk vanuit dat je de wijn die je het lekkerste vindt, daarna ook koopt. Ik moet hem dus jammer genoeg teleurstellen, maar ik heb geen plaats om wijn mee te nemen. Hij stelde nog even voor om al mijn kleren hier in Australië te laten, maar ik stap toch met lege handen terug op de bus.
In de laatste wijnproeverij begint het weer van voor af aan: sparkling wine, witte wijn, rode wijn, ... Als hij rond komt met rode wijn, zeg ik hem dat ik dat niet lust, dat ik het liefste zoete witte wijn heb. Hij zet de fles weg en komt iets later terug met een andere fles die ik lekker ga vinden, garandeert hij mij. En inderdaad: er bestaat ook lekkere rode wijn! Alleen jammer dat niet in België te verkrijgen is. Als afsluiter hebben we nog ijswijn en daar kon ik deze keer niet aan weerstaan, dus mama en papa, voor Kerstmis zorg ik voor de dessertwijn!
Als laatste krijgen we nog 45 minuten vrij tijd in de Hunter Valley Village oftewel: winkeltjes. Een hele winkel vol met heerlijk uitziende cookies waar ik weer niet aan kan weerstaan. In de winkel daarnaast verkopen ze wijn, bier, sterke drank, ... en een heel assortiment Belgische bieren. Ik kan ze thuis goedkoper krijgen, dus die laat ik maar gewoon staan, maar ik ben wel verbaasd dat ze zo'n groot aanbod hadden: van Leffe, over Chimay tot La Chouffe, Tripel Karmeliet, Gouden Carolus, Mort Subite, ... Ze weten hier ook wat goed is!
Daarna stappen we terug de bus op en gaan we terug naar sydney. Eerst stop de gids nog even op een plaats waar veel kangoeroes zitten, maar ze zitten te ver om een goede foto te trekken en de weg loopt dood, dus we kunnen ook niet dichterbij. Onderweg vertelt onze chauffeur nog vanalles over Australië, de tours die hij doet en ook over dropbears. Blijkbaar een grapje dat veel van de tour gidsen gebruiken. Het verhaal gaat dat er beren zijn met een staart van een aap die hoog in de bomen leven en als er mensen voorbij komen, dan slingeren ze zich aan hun staart naar beneden, bijten ze uw schedel open en eten uw hersenen op. Het enige wat ge ertegen kunt doen is 2 ogen schilderen op uw pet ofwel 1 vinger omhoog boven uw hoofd houden, want dan denken ze dat het een spies is waar ze zichzelf gaan aan verwonden. Blijkbaar zijn er soms echt mensen die het serieus geloven, wat het helemaal geweldig maakt. Onze chauffeur vertelt nog dat hij dat verhaal ooit eens gebruikt heeft, toen hij een groep aan het leiden was op een boswandeling. Hij zag een van de gevaarlijkste slangen iets verder over het pad kruipen, maar wou zijn groep geen angst aanjagen, dus vertelde hij het verhaal van de dropbears tot de slag het pad overgestoken was en weg zat in het bos. Geweldig wat ze toch allemaal verzinnen en hoe heel wat gidsen en tour operators over heel Australië het verhaal kennen een gebruken.
Terug in Sydney worden we allemaal om beurt in de buurt van onze hostel of hotels gedropt. Daarna is het etenstijd en daarna ga ik slapen, want morgen heb ik een dagje duiken gepland en daarvoor moet ik vroeg op.

Dag 4: Water = duiken + aquarium

Om 5u45 gaat mijn wekker, maar nadat ik vannacht om 2u al klaar wakker was, ben ik om 5u30 weer klaar wakker. Dus sta ik op voor mijn wekker en kan ik rustig op mijn gemak ontbijten. Daarna met mijn rugzak naar het treinstation hier vlakbij en na een klein half uurtje kom ik aan in een halte in een zuidelijke wijk van Sydney waar ik wordt opgepikt door een busje. Ik zet mij neer op de plaats van afspraak met mijn e-reader (10 minuten te vroeg), maar als het busje 15 minuten na de afspraak er nog niet is, bel ik even om dan te horen dat ze er bijna zijn. Ik moest op tijd zijn, maar voor hun geldt dat blijkbaar niet! Achja, dan het busje op en dan moeten we nog een half uurtje verder rijden. Daar maken we ons klaar en krijg ik even een korte uitleg over shore diving, want het is de eerste keer dat ik het doe. Het is eigenlijk best wel simpel: je doet een wetsuit aan, hijst je tank op uw rug en met de vinnen in uw hand, wandelt ge naar de rand van het water, daar probeert ge de minst gevaarlijke plaats te zoeken (combinatie van niet te veel scherpe rotsen en afhankelijk van de hoogte en kracht van de golven), daar gaat ge het water in, waarna ge in het water uw vinnen aan doet en aan de duik kunt beginnen.
Hier in het Zuiden is het water wel een beetje veel kouder (16°C), maar gelukkig heb ik een dik semi-dry wetsuit aan, waardoor de kou wel mee valt en zeker als je onder water zit en aan het bewegen bent. De zichtbaarheid valt wel weer tegen, maar toch heb ik wel een aantal coole dingen gezien: een guitarfish (met aboriginal-achtige tekeningen) en verschillende soorten van de familie van de catfish, met snorharen zoals een kat. Na 40 minuten proberen we terug uit het water te stappen: "laat u mee nemen door de golf, sta dan recht en wandel zo snel mogelijk weg van de golf". Makkelijker gezegd dan gedaan met een gewichtsgordel van 6 kg en een tank van weet-ik-veel-hoeveel kg, maar ik ben toch uit het water geraakt. Daar wisselen we de tanks en na een klein uurtje rusten (en na iets gegeten te hebben, want ge krijgt echt veel honger van duiken) gaan we terug het water in, nu aan een andere kant van het eiland. De eerste paar seconden zijn weer ijskoud, maar daarna went het wel weer en aan deze kant zitten veel meer vissen en een zeester en zee-egels.Die zien er heel stekelig uit en als ik er terug boven water achter vraag, bevestigt mijn duikgids, dat je die inderdaad niet wilt aanraken. Na het omkleden, wordt ik terug afgezet aan hetzelfde station, waar ik de trein terug neem naar mijn halte.
Terug in mijn hostel begin ik nog eens aan een moment van wassen en plassen. Ik heb maar onderbroeken mee voor 2 weken, dus elke 2 weken moet ik wassen. Doordat ik nu in een groot hostel zit, is er geen tuin met waslijn, dus moet ik ook nog extra betalen voor de droogkast, maarja, ik ben niet zeker wat het verderop in de reis gaat geven, dus doe ik hier maar mijn was. Terwijl eet ik lunch en als mijn was klaar is, ga ik richting de haven om de ferry te nemen naar Manly, ten noorden van Sydney. Omdat vandaag een dagje van water is, ga ik daar naar het Sea Life Aquarium. Ik weet het, weer een aquarium, maar het is gewoon prachtig om al die beestjes te zien en dit aquarium staat bekend voor een grote tunnel met grey nurse sharks van 4 m groot! Door het glas ziet alles er sowieso groter uit, maar ook zo prachtig. Gigantische roggen, die mij terug doen denken aan mijn duik boven het Yongala scheepswrak en lieve kleine haaitjes. Daarnaast ook schildpadden, octopussen, ... vanalles wat je maar kan bedenken. En pinguins! Op het bovenste verdiep hebben ze een grot met een kolonie kleine pinguins. Suuuuper schattig! Doordat ik pas laat in de namiddag aan kom, zijn alle tours en voedertijden al voorbij, maar er lopen wel heel wat medewerkers rond die met plezier vragen beantwoorden en gewoon rond kijken is ook gewoon leuk. Het is een redelijk klein aquarium, maar de meeste plaats is voor de dieren en als ik met de medewerkers praat, merk ik dat dat ook de grootste prioriteit is. De meeste van de dieren zijn gered nadat ze een ongeluk hadden met een boot of als ze in de buurt van het strand gesignaleerd werden. Mensen denken nog altijd dat alle haaien gevaarlijk zijn, terwijl dat voor de meeste haaien mensen veel te groot zijn als prooi en dus zullen ze alleen maar aanvallen als ze zich bedreigd voelen en dat is dan het "slachtoffer" zijn eigen schuld! 1 van de medewerkers verteld ook dat er miljoenen haaien per jaar vermoord worden om haaievinnensoep te maken. En dat terwijl er maar 5 aanvallen van haaien zijn per jaar. Wie is er nu de grootste moordenaar? Er zijn heel wat acties tegen het vangen van haaien en hier in het aquarium proberen ze ook te kweken met de haaien die bijna uitgestorven zijn om ze terug in het wild uit te zetten, maar het gaat allemaal heel traag.
Na het aquarium geniet ik nog wat van het zonnetje met een goed boek en daarna ga ik naar een Italiaans restaurantje, aangeraden door een brochure (en een bon voor een gratis drankje bij 2 gangen). Als drankje kies ik een glas witte huiswijn en als de barman mij dat glas brengt, fluistert hij dat als ik die niet lekker vindt dat hij kan ruilen voor een andere wijn. De huiswijn in een Italiaans restaurant heeft mij nog nooit teleurgesteld en dat is nu niet anders. Iets tussen zoet en droog in met een goede afdronk en een ronde ... Och ik moet niet zeveren, ik ken niks van wijn, maar ik vind em lekker en dat is het voornaamste. Iets later krijg ik mijn vegetarische lasagne die naast gloeiend heet ook overheerlijk is. Als dessert neem ik nog een Panna Cotta en ondertussen krijg ik een refill van mijn glas wijn. Na het dessert geniet ik nog van de rest van mijn glaasje wijn en nadat ik de rekening betaald heb, moet ik mij wel een beetje haasten, want ik moet zeker zijn dat ik de laatste ferry terug naar Sydney haal. Anders wordt het een lange wandeling + trein- of busrit ofwel een dure taxi... Gelukkig is de ferry er nog niet als ik aan kom. Iets later stappen we op en en 20 minuten later sta ik weer in Sydney. Gelukkig rijdt de gratis centrumbus op donderdag laat (tot 21u) dus moet ik geen trein betalen terug naar mijn hostel. Daar ben ik redelijk moe, dus kruip ik gewoon dadelijk in mijn bed.

Vandaag maak ik mijn valies en daarna stap ik op de bus naar Melbourne. Een hele dag op de bus...