Nieuw-Zeeland: Noord-eiland: deel 3

Nieuw-Zeeland: Auckland: dag 1

Na onze tour waar we soms vroeg moesten opstaan, beslissen we om vandaag uit te slapen. Daarna halen we er wat folders bij van Auckland om eens rond te kijken wat we nog gaan doen vandaag. Aan de receptie boeken we een bungy jump van op de Auckland harbour bridge (40 meter hoogte). We worden niet opgepikt aan ons hostel, dus moeten we zelf naar daar wandelen. Tijdens die wandeling kijken we nog een beetje rond in auckland waar overal de kerstversiering wordt opgehangen. Met 20°C voelt het nog altijd niet als kerstmis, maar met de kerstmuziek op de radio en in de straten en al die versiering, moet ik er stilaan maar aan beginnen te wennen.
Als we aankomen aan het bungy jump kantoor, moeten we eerst wat papieren invullen, daarna worden we gewogen en krijgen we een gordel/harnas aan. Al onze spullen gaan in de locker en na wat veiligheidsinstructies gaan we naar buiten. Daar gaan we door beveiligde deuren, waarna we uitkomen op een wandelpad onder de brug, waar we onderweg nog een schilder tegenkomen. Gedurende heel het pad zitten we met ons harnas vast aan een stalen kabel, maar door de felle wind en het water onder mij ben ik toch niet op mijn gemak. In het midden van de brug, klimmen we een ladder omhoog naar een kleine bol onder de brug van waaruit we gaan springen. De zijkant van de bol gaat omhoog en dan zien we de springplank van waaruit de moeten afspringen. De springers gaan van zwaar naar licht, dus krijg ik genoeg tijd om doodsbang te worden en dus beslis ik om niet te springen. Gelukkig is de instructeur redelijk en na 3 keer gevraagd te hebben of ik zeker ben dat ik niet wil springen, mag Tim in mijn plaats nog een 2e keer springen. Terug van de brug af in het kantoor krijgen we de foto's en video te zien die gemaakt zijn tijdens de sprong. Daar probeert Tim nog even te onderhandelen om een deel van het geld van mijn sprong nog terug te krijgen (een 2e sprong voor dezelfde persoon is 100 $ goedkoper dan een volwaardige sprong), maar tevergeefs. Dus betalen we maar voor de DVD en daarna gaan we terug naar het centrum van Auckland voor te lunchen.
Daarna stappen we op de ferry naar Waiheke island waar we plannen om een fiets te huren. De fietsverhuurder vlakbij de ferry is echter al dicht, dus hebben we eerst een wandeling naar het dorp. Daar kunnen we na bijna een uur te wachten eindelijk fietsen huren. De eigenaar van de fietswinkel was al thuis, maar hij had een papier aan de winkel gehangen dat we hem konden bellen en dat hij zou komen. Aan de telefoon zei hij dat hij er binnen 20 minuten zou zijn, maar uiteindelijk was het bijna een uur. Gelukkig hebben we wel kunnen onderhandelen voor een goedkopere prijs (het was 18u tegen dat we de fietsen hadden en de zon gaat onder rond 20u en er is geen licht langs de straten of op de fiets). Dus stappen we op onze fietsen en krijgen we tips mee voor een leuke fietstocht. Die gaat langs een aantal prachtige uitzichten, maar is ook wel nogal heuvelachtig (gelukkig waren het mountainbikes met 27 versnellingen). Na een aantal rust- en fotostops zetten we de fietsen terug af aan de winkel en gaan we iets verder naar een café-restaurantje waar we genieten van ons avondeten met live muziek. Daarna nemen we de ferry weer terug naar Auckland. Terug in de hostel beginnen we al een beetje met de valies in te pakken, maar we zijn nogal moe en gaan dus slapen.

Nieuw-Zeeland: Auckland: dag 2

Vandaag vertrekt Tim terug naar huis, dus gaat de wekker af om 9u om de rest van de valies nog in te pakken en om 10u moeten we uitchecken. De hostels hier in Nieuw-Zeeland zijn nogal vol geboekt, dus voor vannacht kan ik niet in dezelfde hostel blijven, dus na het ontbijt ga ik mijn bagage al naar de andere hostel brengen 2 straten verder. Daarna blijven we nog ff in de gemeenschappelijke ruimte van ons hostel en daarna gaan we naar de luchthaven waar Tim terug naar België vertrekt. Vanaf nu is mijn verhaal terug in ik-mode.
Terwijl Tim aanschuift om in te checken, ga ik terug naar Auckland. Daar stop ik eerst bij de winkel om eten te kopen voor de volgende dagen en daarna ga ik bij een travel agent binnen om wat dingen op te zoeken. Ik heb al wel een beetje een idee wat ik wil doen, maar ik moet het wel nog allemaal boeken. Na wat opgezocht te hebben, ga ik naar 1 van de medewerkers met mijn verlanglijstje en mijn tijdschema (mijn vlucht terug is op 21 december vanuit Auckland in het Noorden, maar ik wil graag nog een tour doen van het Zuid-eiland). Mijn verlanglijstje is redelijk lang en mijn tijdschema nogal strict, maar na wat rondgekeken en opgezocht te hebben, is het toch gelukt om alles erin te puzzelen en dus neem ik nog eens een impulsieve beslissing. Nadat alles geboekt en betaald is, is de rest van mijn reis vastgelegd. Terwijl ze nog alles tegoei vastleggen en afprinten, loop ik al terug naar mijn hostel, waar ik mijn bagage ga oppikken, want mijn verblijf is een paar dagen verplaatst en vanavond nog stap ik op de bus. Omdat mijn tijdschema voor vanavond ook al nogal nipt is, neem ik een taxi terug van mijn hostel naar het centrum van de stad. Daar moet ik nog een aantal papieren tekenen en daarna krijg ik al mijn boekingspapieren en na een snelle maaltijdstop, stap ik iets later op de bus voor een rit van bijna 4 uur naar Paihia.
Daar kom ik aan rond 22u en word ik in het midden van de backpackers buurt afgezet. De eerste 4 hostels zijn niet degene waar ik geboekt heb, maar als ik dan richting de muziek wandel, zie ik dat mijn hostel de bron van die muziek is. Daarom boek ik mijn hostels dus eigenlijk liever zelf, om te vermijden dat ik in een party hostel terecht kom... Achja, het is maar voor 1 nacht en als ik iets later op de kamer ben, valt het lawaai van de bar gelukkig nog wel mee. Het enige wat ik vanavond nog moet doen is mijn rugzak voor morgen klaar maken en daarna kruip ik mijn bed in, hopend dat mijn kamergenoten stil zijn als ze vannacht in hun bed kruipen...

Nieuw-Zeeland: Paihia: dag 1

Gisteravond was het uiteindelijk toch nog redelijk lawaaierig doordat ze in de kamer naast mij nog lang aan het praten waren, maar niets dat oordopjes niet kunnen oplossen. Met mijn wekker om 6u40, kruip ik vroeg bed in, maar 's ochtends blijkt dat 1 van mijn kamergenoten ook vroeg op staat. Vanaf 6 uur begint ze lawaai te maken bij het maken van haar zak en laat ze de deur van de badkamer (met licht aan) gewoon open staan (dat was wel het voordeel van deze hostel, we hebben een privé badkamer met douche en WC grezend aan de kamer). Iets later sta ik ook op en nadat ik 3 keer achter haar de deur van de badkamer weer dicht doe, neem ik al mijn spullen en lakens en ga ik in 2 keer naar de receptie (grote rugzak, kleine ruzak, lakens en zak met eten is onmogelijk om in 1 keer te dragen). Na het uitchecken geniet ik nog even van mijn ontbijt dat ik gisteren gekocht had en iets later word ik voor de hostel opgepikt door de duik organisatie waarmee ik voor vandaag een dagje duiken geboekt heb. Als we na een autorit van een half uur aankomen in de duikwinkel moeten we eerst wat papieren invullen en daarna beginnen we met onze duikspullen in te pakken. Die gaan in de trailer en daarna gaan we met de auto naar de boot (een rit van weer meer dan een half uur).
Als we dan op de boot zijn moeten we eerst nog een uur varen (alles ligt hier blijkbaar nogal ver uit elkaar). Tijdens die toch krijgen we de veiligheidsinstructies en de duik briefing van de eerste duik. Vandaag gaan we op 2 wrakken duiken. Het 1e wrak is een schip van greenpeace schip dat in de jaren 80 is gezonken na sabotage. Het 2e wrak is een oud legerschip, dat ze toen ze het niet meer nodig hadden, opzettelijk hebben laten zinken. De 2 wrakken zijn totaal verschillend. Het greenpeace schip is oud en versleten met veel gaten door roest, maar het heeft wel veel kleurrijke planten en dieren en doet daarmee zijn naar "Rainbow Warrier" alle eer aan. Ook ligt het nog redelijk rechtop, waardoor het best wel impressionant is om even onder de boeg neer te liggen in het zand en naar boven te kijken. Doordat het al zo oud is, mogen we maar op 1 plaats kort binnen, maar het is wel fijn om even binnen te kunnen kijken. In het 2e wrak mogen we op in een grotere ruimte binnen, wat gewoon AWESOME is (sorry, geen goed alternatief voor in het Nederlands). Eerst gaan we echt door de gangen van het schip (die deuren zijn echt wel smal). In het begin is het nogal donker, maar ik zit vlak achter de duikgids en de persoon achter mij heeft een zaklamp en na een tijdje zie je licht in de verte waar je naartoe moet. Na een aantal kleine kamers gezien te hebben, wijst de duikgids nog even op de WC, die echt nog zichtbaar is (dit schip is ook pas 7 jaar geleden gezonken) en daarna komen we uit op de brug. Daar kunnen we door de "ramen" uitkijken over de rest van het schip. Aan de bovenkant van de brug is het dak open, waardoor we weer buiten kunnen. Dan cirkelen we nog een beetje rond de toren (die ook nog volledig intact is) waar de telefoon nog aan hangt en daarna gaan we weer terug naar de boot. Het water hier is tussen de 14 en 16°C (afhankelijk van de diepte) en dus verbruiken we wel redelijk wat lucht en zijn de duiken ook korter.
Tussen de 2 duiken in krijgen we een BBQ lunch. Het is wel een beetje vreemd om een BBQ op een boot te hebben. Onderweg naar de 2e duik zien we nog een walvis in de verte. We kunnen de schipper overhalen om zelfs even om te draaien en de walvis te achtervolgen, maar hij heeft geen zin om te spelen, dus zien we hem alleen wat in de verte. Na de laatste duik bakken ze nog pannekoeken voor ons onderweg terug naar de kust. Als we aankomen moeten we allemaal even helpen om de boot uit te halen en daarna worden we terug afgezet aan onze hostels. Doordat mijn hostel van vannacht geen 3 nachten na elkaar vrij had, moet ik vandaag wisselen van hostel. Ik kan mijn bagage gelukkig wel in de andere hostel achterlaten, zodat ik gewoon alleen de noodzakelijke dingen mee neem. Het andere hostel blijkt zalig te zijn met een groot zwembad en jacuzzi waar ik een groot deel van de avond nog door breng. Nadat ik genoeg water gezien heb, neem ik een douche en daarna heb ik nog altijd geen honger (ik denk dat ik teveel pannekoeken heb gegeten). Dus na wat te rusten, ga ik maar slapen, want morgen moet ik ook weer vroeg op.

Nieuw-Zeeland: Paihia: dag 2

Vandaag moet ik weer vroeg op, want om 7 uur wordt ik opgepikt om naar de noordelijkste punt van het Noorden van het Noord-eiland te gaan: Cape Reinga. Het is een heel stukje rijden, dus moeten we vroeg vertrekken. Mijn activiteiten zijn eerst geboekt voor mijn accomodatie, dus wordt ik opgepikt in mijn hostel van gisteren. Vanochtend staat mijn wekker dus om 6u30: opstaan, uitchecken (= sleutel in de brievenbus gooien) en dan met mijn spullen weer naar mijn vorige hostel 2 huizen verder. Daar leg ik mijn duikspullen nog even weg in mijn grote rugzak in de opslagruimte en daarna haast ik mij om mijn ontbijt binnen te werken. Als ik om 7u dan buiten sta, staat er al een bus van de organisatie waarbij ik geboekt heb, maar er is geen chauffeur. Als ik dat even bij de receptie na vraag, blijkt die bus pas in de namiddag te vertrekken, maar voor de tour de ik geboekt heb, worden alle organisaties samen gegooid en gaan we met 1 bus die om 7u10 vertrekt. Ik had achteraf gezien dus iets meer op mijn gemak kunnen opstaan en ontbijten, maarja. Iets later stopt er een andere bus en daar mogen we allemaal opstappen (met ook bij andere mensen heel wat verwarring doordat het een andere organisatie is, dan die waarbij ze geboekt hebben). Na nog een aantal pick-ups zijn we dan iets later de weg op. Doordat het nogal een lange rit is, zorgt onze gids gelukkig voor een aantal tussenstops. De eerste is een wandeling in een regenwoud. Het is daar best wel fris is, doorat de bomen nogal dichtbegroeid zijn en dus geen zon doorlaten. Maar zoals altijd is het ook wel prachtig, jammer dat het maar een heel korte wandeling is. Daarna gaan we verder op de bochtige dirty road om iets verder in een klein dorpje te stoppen. Daar krijgen we 20 minuten om lunch te kopen (en ontbijt voor sommigen) en even onze benen te strekken. Op die stop merken we al dat de tijd die we krijgen van onze gids niet altijd even stipt is, want we vertrekken pas na meer dan een half uur. Daarna hebben we het grootste stuk van onze rit van vandaag door de bochtige bergen van het Noord-eiland van Nieuw-Zeeland. Onderweg geeft onze gids ons wat uitleg over de Maori en hun verhaal over het ontstaan van Nieuw-Zeeland. Onze rit vandaag gaat naar Cape reinga waar bijna een uur krijgen om naar de vuurtoren te wandelen en onderweg te genieten van de prachtige uitzichten. De Maori geloven dat de geest van de overleden mensen naar hier komt om dan naar de onderwereld te gaan. De doorgang naar de onderwereld is de samenkomst van de Tasmaanse zee en de Atlantische Oceaan. Eerst vond ik het wat vreemd om te spreken over een lijn tussen 2 zeeën. Het is water, dat stroomt in elkaar over, maar er is echt wel een lijn zichtbaar. Vanop een heuvel vlakbij krijgen we een 360° zicht over de omgeving met baaien en rotsformaties.
Daarna rijden we iets verder om onze lunch op te eten op een rustig strand in een baai aan de andere kant van de heuvel. De dapperen duiken ook het koude water in, maar na het eten ga ik gewoon voor een kleine wandeling over het strand en de rotsen, waar ik een kleine rotspoel ontdek. Die is volledig omgeven door rotsen en door een kleine opening spoelen de rotsen binnen zodat ze voor een verse toevoer van water zorgen. Iets later zitten we weer op de bus voor onze volgende stop: de zandduinen. In de koffer van de bus liggen boogie boards waarmee we gaan sandboarden. Eerst moeten we de zandduin opklimmen natuurlijk, maar doorat het zand nogal droog is, is dat nogal zwaar en vragen we ons af waarom we dit eigenlijk doen. Als je dan boven aan de duin staat en iedereen naar beneden ziet vliegen is het nog enger, want de duin is echt wel steil! Gelukkig legt onze gids ons de techniek uit, helpt hij ons om tegoei te gaan liggen en daarna krijgen we een duwtje om vertrekken te geraken. Een keer als je je angst overwonnen hebt en merkt dat je echt wel richting en snelheid kunt sturen, is het gewoon genieten. Het sturen gaat door je voeten in het zand te steken, wat wel een beetje pijn doet na een tijdje... Maar als ik daarna iedereen naar beneden zie komen, ga ik toch nog een 2e keer, al is de wandeling omhoog echt wel zwaar... Daaran rijden we verder door een rivier (die gelukkig niet al te diep is) om uiteindelijk uit te komen op 90 mile beach. Daar stappen we nog even af voor wat foto's en daarna rijden we over het strand af en toe eens door de golven. Onze chauffeur amuseert zich gewoon op deze "weg". Iets later gaan we (met een aanloop) op een zandweg tussen de duinen terug naar de gewone weg waar we nog 2 stops hebben. De eerste is voornamelijk zodat onze chauffeur de bus kan wassen, maar terwijl kunnen wij even rond kijken in een winkel waar ze allerlei hout-snij-kunstwerken verkopen. Er is een bepaalde soort boom hier in de omgeving die ze gebruiken om meubels te maken, maar ik de winkel zijn er ook prachtige houtsnijwerken te bezichtigen. We mogen wel geen foto's trekken, enkel van de trap die uitgehouwen is uit een gigantisch dikke stam. Na wat rond gekeken te hebben, genieten we nog van een ijsje en dan stappen we weer de bus op de voor de laatste stop van de dag: avondeten. We stoppen in een klein dorpje waar je volgens onze gids de beste fish en chips kan eten. Het is lekker, maar vooral ook heel vettig... Daarna stappen we terug de bus op om terug te gaan naar Paihia waar we allemaal afgezet worden aan onze accomodaties. Ik stap een halte eerder qaf aan de waterkant, waar ik nog wat geniet van de rust en de prachtige natuur. Daarna nog even langs de winkel voor ontbijt en lunch voor morgen en daarna eindelijk douchen. Van dat sandboarden is er nog een heel deel van het zand blijven plakken (stomme zonnecrème!) dus dat doet wel deugd om dat eraf te kunnen wassen. Daarna nog een beetje rusten en dan bedje in. Morgen moet ik niet vroeg opstaan, maar na de drukke dag vandaag, ben ik wel redelijk moe.

Nieuw-Zeeland: Paihia: dag 3

Vandaag heb ik maar een kort verslag. Na 2 dagen vroeg op te staan, probeer ik vandaag een beetje uit te slapen, maar doordat mijn kamergenoten afwisselend 's nachts binnen komen en afwisselend opstaan, wordt ik toch een aantal keer wakker. Na een aantal keer koppig omdraaien, slaap ik uiteindelijk toch tot 9u30. Daarna moet ik inpakken, want het uitchecken is om 10u. Daarna rustig ontbijten en een filmpje kijken. Veel is er hier in Paihia niet te zien, behalve misschien een wandeling, maar af en toe moet een mens ook eens rusten. Na mijn filmpje, neem ik mijn spullen en ga ik al op weg naar het centrum waar de bushalte is. Daar kan ik mijn rugzakken gelukkig achterlaten in gratis lockers en dan ga ik nog een beetje rond wandelen in het dorp, een beetje winkeltjes kijken en nog wat souvenirs kopen. Ze hebben veel leuke dingen, maar ik ben vooral op zoek naar leuke kleine dingen. Daarna eet ik mijn lunch op die ik gisteren in de winkel gekocht heb. Iets later stopt de bus terug naar Auckland en daar zit ik nu op vast voor een dikke 4 uur (meer waarschijnlijk want er zijn heel wat wegenwerken onderweg). Onderweg begint het ook een paar keer goed te regenen, maar als we tegen de avond Auckland binnen rijden, klaart het gelukkig weer helemaal open. Toen ik een paar dagen geleden halsoverkop vertrokken ben, heb ik een deel van mijn bagage achter gelaten bij de travel agent (zodat ik niet teveel kilo's moest mee sleuren). Die ga ik nu dus eerst nog even oppikken en daarna wandel ik de berg op naar mijn hostel. Auckland centrum ligt in een dal, maar ik heb mijn hostel gekozen aan de rand van het centrum en nog redelijk hoog op de heuvel... In de hostel kan ik snel inchecken en als ik op mijn kamer aankom, gooi ik gewoon al mijn spullen neer. Uitpakken en herpakken doe ik later wel. Daarna is het tijd voor avondeten en na nog wat TV gekeken te hebben, kruip ik iets later mijn bed in. Mijn kamergenoten denken er echter anders over en die zijn nog een fles rode wijn aan het drinken (aan hun gezichten te zien, vinden ze het wel niet zo lekker...). Gelukkig heb ik oordopjes en een masker, zodat ik gewoon kan gaan slapen.

Nieuw-Zeeland: Auckland: (again) dag 1

Voor vandaag heb ik de typische Nieuw-Zeeland toeristische attractie geboekt: ik ga naar de set kijken die ze speciaal voor "Lord of The Rings" en "The Hobbit" gebouwd hebben. Ja, ik heb de films gezien (sommige) en inderdaad, ze interesseerden mij niet zo veel. Maar ik vind het wel interessant dat ze zoveel tijd, geld en techniek in de films hebben gestoken. Het is wel 3,5 uur rijden van Auckland, maar dat hebben we er wel voor over zeker? Als we iets later aankomen aan de set, worden we eerst met een bus over de boerderij gereden en ondertussen krijgen we de uitleg dat de regisseur eigenlijk een deel van de boerderij opgekocht heeft. Toen ze de film wilden maken, waren ze op zoek naar een stukje natuur dat voldeed aan de omschrijving van in de Tolkien-boeken: glooiende groene heuvels, een meer en daarnaast een prachtige grote boom. En in het midden van een schapenboerderij hebben ze dat gevonden. Dus hebben ze een contract gesloten met de eigenaar van de boerderij om een deel van het land te huren en daar een tijdelijke filmset te bouwen. Die filmset hebben ze na de films deels afgebroken, maar toen kwamen er ineens geïnteresseerden kijken naar de set en besloot de eigenaar van de boerderij om er een toeristische attractie van te maken. De eerste set was maar rap-rap gebouwd, voornamelijk in plastic, gewoon om te zorgen dat het er mooi uitzag op camera. Daarna hebben ze alles herbouwd voor de "The Hobbit" en toen hebben ze ook alles stevig gebouwd, zodat het nog jaren kan bewonderd worden door toeristen. Het was wel een beetje teleurstellend dat de hobbit-huisjes geen binnenkant hebben. De deuren kunnen wel allemaal open, maar van het moment dat er iemand binnen gaat, wordt de rest gefilmd in de studio's. Tijdens de rondleiding krijgen we uitleg van de tips en tricks die ze gebruikt hebben om de films te maken. Sommige hobbit huisjes zijn verkleind om te zorgen dat gandalf groot lijkt en anderen zijn vergroot om te zorgen dat de hobbits klein lijken. Voor de rest hebben ze vaak verschillende camera standen om het verschil in grootte duidelijk te maken. Alle kleine details zijn volledig gemaakt, wat verbazend is, aangezien sommige stukken maar 1 of 2 seconden in beeld komen. Onze gids vertelt ons dat heel wat van de kleine paden naar tuintjes of waslijnen speciaal gemaakt zijn door mensen die elke dag over het gras heen en weer lopen om een natuurlijk paadje te maken. En als in 1 van de films Sam terug thuis komt van de oorlog en zijn kinderen hem tegemoet komen (ik heb geen idee in welke film die scène is), dat blijken de echte kinderen van de acteur te zijn. Dat en nog andere leuke weetjes weet ik nu. En ik ben in de green dragon binnen geweest! Heb ik nu genoeg mensen jaloers gemaakt? Na de tours krijgen we nog de kans om souvenirs te kopen, maar 320$ voor Gandalfs hoed en 150$ voor zijn pijp vind ik toch iets teveel... De tour van de filmset startte en eindigt ook weer in een klein dorpje Matamata, waar ik daarstraks ook afgezet ben door de bus. Daar heb ik nog 2 uur voordat de bus terug naar Auckland vertrekt, dus ga ik bij de toeristische informatie even navragen wat ik kan doen. De enige opties die ze voor mij heeft, zijn een koffie gaan drinken of naar de bibliotheek gaan. Er is dus niks te zien. Dus vraag ik maar of ik ergens een fiets kan huren, want zo kan ik nog sneller alle niks zien. Iets buiten het dorpje blijkt een oud museum zijn (iets bokrijk-achtig), maar als ik daar aan kom, is het al gesloten voor vandaag, dus rij ik maar verder door een aantal toeristische wegen, door parken en uiteindelijk terug naar het centrum. Nadat ik mijn fiets heb binnen geleverd, ga ik naar de bushalte, waar iets later mijn bus aankomt om mij terug te brengen naar Auckland. Onderweg hebben we weer de gewoonlijke regenbuien, al ben ik toch blij dat het, als ik op stap ben, maar gewoon een beetje fieselt. De dikke regenbuien heb ik tot nu toe altijd op de bus gehad. Als we terug aankomen in Auckland, wandel ik terug naar mijn hostel waar ik een drukke avond gepland heb: douchen, de was doen, koken en eten en inpakken/herpakken. Morgen heb ik nog 1 dagje in Auckland en 's avonds neem ik het vliegtuig naar het Zuid-eiland. Een deel van mijn bagage ga ik weer bij de travel agent laten, zodat ik niet al de kilo's moet mee sleuren van dingen die ik toch niet nodig heb. Nadat mijn rugzak klaar is, kruip ik moe maar tevreden mijn bed in. Morgen uitslapen!

Nieuw-Zeeland: Auckland: (again) dag 2

Deze morgen vroeg is mijn kamergenote vertrokken, maar daar heb ik door mijn oordopjes gelukkig niets van gemerkt. En als ik om kwart voor 10, 1 minuut voor mijn wekker, wakker wordt, blijkt dat er 2 nieuwe mensen bijgekomen zijn vannacht. Dus probeer ik zo stil mogelijk de rest van mijn zakken in te pakken, maar als ik daarna de kamer verlaat komt er teveel licht van de gang binnen en worden ze toch wakker. Na een mompel-sorry, ga ik daarna de deur uit naar beneden waar ik nog eerst ontbijt. Daarna ga ik uitchecken en neem ik de taxi van voor de deur naar het centrum. Het is maar een wandeling van 20 minuten, met een grote rugzak, een kleine rugzak en een flightbag met de overtollige bagage is dat niet te doen (en de taxi is toch maar 7 dollar). In het centrum ga ik eerst naar de travel agent om mijn flightbag daar al achter te laten voor mijn grote trip door het Zuid-eiland en gelukkig mag ik mijn grote rugzak ook daar laten, zodat ik met alleen mijn kleine rugzak nog wat kan rondlopen in Auckland. Omdat Auckland centrum vooral een grote stad is, neem ik de hop-on-hop-off bus om de rand van het centrum wat te gaan verkennen. Onderweg spring ik van de bus bij onder andere de rozentuin met iets verder een kleine kapel waar ik niet binnen mag en boven op de berg de Holy Trinity Cathedral. Die is heel modern en valt wat mij betreft daardoor wel wat tegen. Daar stap ik terug op de bus om verder te gaan naar Mount Eden, een vroegere vulkaantop van waar ik Auckland en omgeving kan bewonderen. Op dat moment komt de zon er ook wat meer door, dus leg ikmij wat neer in het gras om gewoon even niets te doen. Na nog wat rondgewandeld te hebben boven op de berg, neem ik de bus terug naar beneden om dan iets verder af te stappen aan Auckland Museum, een must-do volgens reisgidsen en ook de folder van de bus. Daar ben ik juist op tijd voor een Maori-optreden met zang en dans volgens de authentieke gebruiken. Ik heb het wel al eerder gezien toen we een week geleden in Rotorua waren, maar toch ga ik er nog maar eens naar kijken. De muziek is echt prachtig en het heeft wel iets om de haka te zien, met hun uitgesperde ogen en uitgestoken tongen... Daarna loop ik nog wat rond door het museum waar er verschillende tentoonstellingen zijn: over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland, de geschiedenis en cultuur van de Maori, de natuur (land, oceaan, vulkanen, ...) en dan ook nog een heel aantal tentoonstellingen met aziatische kunst. De bovenste verdieping is volledig gewijd aan de oorlog door de jaren heen, maar door tijdsgebrek ben ik daar niet meer kunnen gaan kijken. Op de benedenverdieping was er nog een tijdelijke tentoonstelling met als thema "World Of Wearable art". Daar heb ik geen foto's getrokken besef ik nu, ik was te druk bezig met te lachen en mij af te vragen wat het nut ervan is. Ik zou echt geen goeie persoon zijn om naar een modeshow te gaan, ik vrees dat ik gewoon constant in de slappe lach zou liggen. Ze maken de zotste dingen die toch nooit iemand zal dragen en dat noemen ze dan kunst. Mijn kleutertekeningen zijn ook kunst?!
Iets later vertrekt om 16u30 mijn laatste bus terug naar het centrum, waar ik na nog wat rond te lopen even bij de travel agent langs ga om mijn mails te checken. Daar vraag ik ook naar een goed restaurantje in de buurt (ja, mama, af en toe eet ik ook eens heel gezond en geen fast food). Ze wijzen mij naar een Belgische bar iets verder in een klein zijstraatje. Daar aangekomen begin ik te watertanden boven het menu met mosselen, pannekoeken, ... en natuurlijk de Belgische bieren zoals onder andere La Chouffe. Iets later komt er een van de serveersters naar mij toe om te zeggen dat er nog een wachtlijst is voor de tafel en daarna zal er ook nog een wachtlijst zijn voor het eten in de keuken. Ik heb jammer genoeg geen tijd om te wachten, dus ga ik verder naar een ander restaurantje, maar niet zonder mijzelf en hun te beloven dat ik terug kom! Ik heb echt zin in een lekker frisse La Chouffe! Iets verder vind ik een ander klein restaurantje (met gratis wifi) waar ik een kip-salade bestel. Daarna ga ik terug naar de travel agent om mijn bagage op te pikken. Dan de bus op naar de luchthaven en dan op weg naar Christchurch op het Zuid-eiland van Nieuw-Zeeland. Daar heb ik een 10-daagse tour geboekt om zoveel mogelijk te zien in mijn beperkte tijd.