Byron Bay

Dag 1: vuurtoren en nachtwandeling

In de bus gisteravond zijn we de grens van New South Wales overgestoken. Hier werken ze met een tijdscorrectie gelijkaardig aan het zomeruur in België (daylight savings) en dus zit ik nu 9 uur voor op België (en van het moment dat jullie naar winteruur overschakelen wordt dat zelfs 10 uur). Ik ben in het donker aangekomen aan de busstop en dan met een minibusje tot aan de voordeur van de hostel gebracht, dus ik heb nog niet veel kunnen rond kijken. Deze ochtend begin ik dus met flyers kijken om te zien wat ik ga doen de volgende dagen. Daarna ga ik aan de receptie nog wat vragen stellen en boekingen doen. Vandaag is er om 11u30 een wandeling naar de vuurtoren met uitleg van een gids. Een beetje vreemd om dat op de middag te doen, maar ik wou die wandeling sowieso wel doen. Omdat ik niet meer zoveel eten heb, ga ik eerst naar de winkel. In de hostel kunnen we gratis fietsen huren (met helm, want dat is verplicht hier in Australië) en daarmee ga ik eerst eens rond kijken in Byron Bay. Het is niet zo groot, gewoon 1 grote winkelstraat met de hostels en pubs in de zijstraten. Daarbuiten zijn er nog heel wat straten waar de inwoners wonen. Wat niet op het kaartje stond, is dat het nogal heuvelachtig is, maar daardoor heb ik ook wel een mooi uitzicht over Byron Bay. Daarna langs de winkel: eten kopen voor de volgende dagen en een brood en wat hesp om een lunchpakket te maken voor op de wandeling.
De wandeling naar de vuurtoren gaat soms ook wel steil omhoog met vaak ook wel trappen, maar het uitzicht is dan ook weer prachtig. We kijken uit op de stranden waar de surfers van de golven genieten. Iets verder zien we een groep dolfijnen en een aantal schildpadden. Op het hoogste punt is er natuurlijk de vuurtoren en iets verder naar beneden komen we op het meest Oostelijke punt van Australië. Daarna weer verder naar beneden om langs het strand terug te wandelen naar de hostel. Een prachtige wandeling, maar best ook wel vermoeiend. De rest van de namiddag breng ik dan ook gewoon rustig in de hostel door. Gebruik maken van de gratis wifi om de volgende dagen te plannen en nog een kort bezoek aan de winkel want ik was dessert vergeten. Daarna eten maken en eten en dan klaar maken.
Deze morgen heb ik voor vanavond nog een andere activiteit gepland: een night vision wandeling. In plaats van met zaklampen rond te lopen in het regenwoud, krijgen we nachtkijkers van het leger, zodat we dieren kunnen bekijken in hun natuurlijke omgeving en natuurlijk gedrag, zonder ze te storen met licht. Dus ga ik gewapend met een fles water en een dikke pull wachten op de pick-up bus aan de hostel. Onderweg naar het regenwoud vertelt onze gids een beetje over de omgeving, de Aboriginals van vroeger en daarna over wat we gaan doen vanavond. Ze is heel opgetogen want het is nieuwe maan en dus is het echt volledig donker. Ik ben daar iets minder tevreden van, want ik moet eerlijk toegeven dat ik bang ben in het donker. Als we aankomen op de plaats waar we gaan beginnen te wandelen, vertel ik dat ook tegen haar en dus krijg ik als eerste mijn nachtkijker. Ik kan de kijker scherp stellen, zodat ik zelfs zonder mijn bril kan kijken. Het is allemaal nogal groen zoals je misschien ooit al op TV gezien heb, maar na een tijd wen je daaraan en ben ik gewoon dolgelukkig dat het niet meer donker is. We krijgen ook infra-rood zaklapen mee, waardoor we nog extra kunnen bijlichten zonder de dieren te storen. Nadat iedereen een kijker heeft, gaan we 2 aan 2, arm in arm achter de gids aan. In het begin nog heel voorzichtig en een beetje wiebelig, want je verliest een groot deel van je gezichtsveld, waardoor je toch even moet aanpassen. Vanaf dan proberen we te zoeken naar kleine lichtjes in het bos, wat de ogen van dieren zijn. Na een paar meter zien we een gekko (leaf tailed gecko) op de stam van een boom zitten. Daarna gaan we verder richting een kampeer terrein waar de meeste dieren zitten. We hebben vooral heel veel kikkers gehoord, maar af en toe hoor je ook iets ritselen. Zo hebben we een bandicoot gezien in de verte, 3 soorten kikkers en ook 2 boom muizen (fawn footed melomys). Met de infra-rood zaklamp volgen we ze op hun wandeling omhoog in de boom. Daarna stappen we terug in de auto en onderweg zien we nog een possum, een wallaby (heel vluchtig, want hij liep weg van de auto lichten) en een boobook owl. We hebben niet heel veel dieren gezien, maar gewoon de ervaring van rond te lopen met een nachtkijker is echt bijzonder. Daarna stoppen we nog even aan een uitzicht platform langs een waterval waar we met een warme chocomelk nog even genieten van de prachtige sterrenhemel. Daarna brengt het busje ons half-slapend terug naar de hostel waar ik een goede nacht tegemoet ga.

Dag 2: Nimbin

Het ergste geluid om mee wakker te worden is het trillen van een GSM met een slecht nieuw SMS. Het weer hier is te slecht om te duiken. Het is nog altijd warm met af en toe een beetje wolkjes, maar het is beginnen waaien. En het blijft hetzelfde weer de volgende dagen. Dus het duiken is geannuleerd en ik wou op een andere plaats ook gaan duiken, maar dan is het ook nog hetzelfde weer. Mijn planning is nogal strikt met Tim die binnenkort op bezoek komt en nog zoveel dingen te zien voor hij komt, dus moet ik het duiken hier overslaan. Jammer, want het zijn 2 van de beste duikplekken in Australië... Misschien later ooit eens (als ik groot ben).
Doordat de duik vandaag op het laatste moment geannuleerd is, heb ik dus geen plannen voor vandaag, dus ga ik vragen aan de receptie wat er te doen is hier in Byron Bay. De wandeling naar de vuurtoren heb ik gisteren gedaan en daarna zijn zijn ideëen al op, tot hij ineens beseft dat binnen 3 minuten er een pick-up busje komt voor de tour naar Nimbin. Niet echt goed wetend waar ik voor inteken, spurt ik naar mijn kamer. Daar gooi ik mijn duikspullen uit mijn zak en wissel ik mijn slippers voor schoenen. Met alleen een koekje en een fles water loop ik terug naar de receptie waar de bus te wachten staat. Daar betaal ik voor de tour en als ik in de bus zit, vraag ik aan de persoon naast mij wat de tour eigenlijk juist in houdt. Ik had al van een kamergenote iets opgevangen van een waterval en een hippie-stadje. En dat blijkt het ook volledig te bevatten. Onze chauffeur brengt ons naar een waterval en daarna naar Nimbin (de cannabis hoofdstad van Australië). Daar is er een hoofdstraat met allemaal winkeltjes met hippie dingen: kleren met regenboog kleuren, kledij gemaakt van hennep en allerlei souvenirs en juwelen. Daarnaast lopen er nog louche mensen op straat rond die koekjes aanbieden, maar daar heeft onze chauffeur ons al voor gewaarschuwd: we mogen kopen wat we willen, maar als de politie ons tegen houdt, is de boete voor ons. Hij heeft niet het recht om ons te controleren en dat zal hij dus ook niet doen. Ik ben niet van plan om van die koekjes te proeven of te proberen, maar terug op de bus heeft 1 van de jongens toch een zakje gekocht met groen spul om in zijn sigaretten te rollen.
Onze chauffeur is trouwens ook niet zo gewoon. Hij lijkt nogal op de "Mad Hatter" van in Alice in Wonderland (inclusief rare hoed), maar dan met dreadlocks. Het is gewoon een zotte en rare mens, maar in de goede betekenis van het woord. Tijdens heel de rit staat er oude rock-muziek op en de tijd tussen de verschillende stops worden uitgedrukt in aantal liedjes. Van de hostel tot aan de waterval is 6 liedjes, dan nog eens 6 tot aan een kleine tussenstop in een lokale supermarkt voor een kleine snack en dan 10 liedjes tot in Nimbin. Daar hebben we een uur vrije tijd gekregen om in de winkeltjes rond te kijken. Er waren heel veel mooie kleren, maar ook een mooie prijs. Heel veel handgemaakte dingen, dus ik snap de hoge prijzen wel, maar ik heb toch geen 200$ over voor een pull of 70$ voor een T-shirt. Op het einde heb ik wel een hele mooie pull gevonden voor maar 35$, dus die kon ik niet laten hangen. Daarna krijgen we een burger (met groentjes, raar voor Australische gewoontes) en daarna nog een half uurtje om nog een laatste keer de sfeer van Nimbin op te snuiven (en in sommige van de winkels kun je dat letterlijk opsnuiven). Daarna brengt de chauffeur ons in 1 stuk terug naar onze hostel, met nog een kleine tussenstop op de heuvel met uitzicht over Byron Bay. De hele weg gaat trouwens door de heuvels van het binnenland, met vaak prachtige zichten over velden en dorpjes.
Terug in de hostel ga ik naar de Artisanale markt in het park vlakbij. Elke week zijn er meerdere markten hier in Byron Bay. De farmers markt was juist de dag dat ik aan kwam, maar doordat ik pas 's avonds aan kwam heb ik die gemist en vandaag dus markt waarbij lokale mensen hun producten verkopen. Van juwelen over kaarsen tot houtsnijwerk en ook een aantal eetkraampjes: pannekoeken, chinese dim sums en ook een kraampje met echte belgische chocomousse (en hij was heerlijk!!).
Doordat het duiken geannuleerd is en ik ook in mijn volgende stop niet zal kunnen duiken, worden mijn plannen een beetje overhoop gegooid. Ik had al een paar dagen op voorhand gepland en dus lag mijn bus al vast, was ik aan het onderhandelen voor verblijf in het duikcentrum in South West Rocks en mijn hostel in Sydney had ik ook al geboekt. Doordat het duiken niet door gaat, was het makkelijk om het duikcentrum af te zeggen en de bus kan ik gelukkig ook zelf annuleren en herboeken. Dan bleef mijn verblijf in de hostel in Sydney nog over. Doordat ik de tussenstop niet doe, neem ik andere bussen en de afstand van Byron Bay tot Sydney is nogal lang, dus dat is een busrit van 13 uur die ik over nacht ga doen, dus uiteindelijk kom ik gewoon 1 dag eerder aan in Sydney dan gepland. Ik verblijf hier in Byron Bay in een hostel van de YHA (Youth Hostel Association) en in Sydney ook, dus heb ik aan de receptionist gevraagd, of hij even kan bellen met Sydney en dat voor mij regelen, dat de 3 nachten die ik al geboekt had, gewoon 1 dag naar voor zouden schuiven. Het was blijkbaar nogal moeilijk om dat te begrijpen aan de andere kant van de lijn, maar het zou normaal gezien in orde moeten zijn. Dus daar kan ik al een beetje rond kijken voor Tim komt. Van al dat geregel wordt een mens moe, dus na een warme douche kruip ik in mijn bed.

Dag 3: Ballina

Mijn bus naar Sydney is pas vanavond om 21u dus ik heb nog een hele dag te vullen in Byron Bay, waar er niet veel te beleven is. Ik had al iets gelezen van Crystal Castle iets verder: een tuin met boeddistische invloeden die heel mooi zou zijn. Enige nadeel: die is 20 km (in vogelvlucht) van Byron Bay en er gaat geen bus naartoe, tenzij soms een tour als er genoeg deelnemers zijn, maar die gaat sowieso niet op zondag. Dus heb ik het plan opgevat om het te fietsen. Via google maps heb ik een weg gevonden (die niet over de snelweg gaat) en het zou zo'n 25 km zijn. De receptionist zegt dat ik zot ben, want het is nogal heuvelachtig, maar met de hoogteverschillen van google maps, weet ik dat het maximum hoogte verschil 300m is en gisteren met de tour naar Nimbin heb ik gezien dat het echt niet zo steil gaat. Bij het uitchecken vraagt de receptionist van vandaag (in dit hostel zijn er heel wat medewerkers, dus is er elke dag iemand anders aan de receptie) vraagt uit interesse wat mijn plannen zijn en als ik hem vertel dat ik naar Crystal Castle wil fietsen raadt hij mij dat ten strengste af. Ook iemand anders die toevallig vandaag ook aan de receptie zit, zegt dat het echt geen goed idee is. Van afstand valt het nog wel mee, maar het is gewoon een gevaarlijke weg. De meeste straten zijn maar juist breed genoeg zodat 2 auto's elkaar kunnen kruisen en de maximum snelheid is 80 km/u (maar de meeste rijden 100). Er zijn geen lijnen en er is geen fietspad, dus als er een auto komt, zou ik gewoon de berm in moeten duiken. Maar aan de toon te horen waarop ze het mij afraden, laat ik mijn plan toch varen. Ik had er echt wel zin in, maar ze zijn echt wel serieus als ze mij zeggen dat het levensgevaarlijk is.
Dus ga ik over op plan B: gisteren zat er iemand naast mij in de zetel toen ik aan het zoeken was naar iets om te doen vandaag. Zij heeft mij de tijden van de lokale bus gegeven en voorgesteld om naar een klein stadje iets verder te gaan, dus dan doen we dat maar. Daar aangekomen ga ik naar de toeristische informatie die mij helpt om iets te zoeken om te doen. Gewapend met een kaartje van een fietsroute in de buurt en een foldertje van een winkel waar ik een fiets kan huren, stap ik daar terug buiten. Ik had al wat boterhammen klaar gemaakt en met 2l water en een flesje cola spring ik op de fiets om eens te gaan kijken of het inderdaad zo mooi is als ze mij beloofd hebben. Onderweg zie ik een paar grote pelikanen in de rivier en op een paar plaatsen zijn er mooie uitzichten over het strand en de zee. Voor de rest is het ook gewoon mooi weer (alleen nogal een sterke wind op kop) en geniet ik van het fietstochtje. In de toeristische informatie hadden ze mij ook nog een foldertje mee gegeven van een kunst gallerij waar een Aboriginal kunstenaar zijn schilderijen heeft uitgestald. Daarnaast is een café waar ik geniet van een lekker stuk chocolade cake (waar de chocolade een beetje uitstroomt) met slagroom (dat heb ik wel verdiend na mijn fietstochtje). Daarna ga ik mijn fiets terug brengen en neem ik de laatste bus terug naar Byron Bay (doordat het zondag is, rijden er maar 3 bussen, dus ik moest echt wel zorgen dat ik de laatste had). Terug in Byron Bay mag ik gelukkig nog gebruik van de faciliteiten van de hostel (keuken, WC's en het belangrijkste: gratis Wifi, alhoewel dat die niet altijd even stabiel is). Straks nog eten en vanavond de bus op naar Sydney waar ik morgen rond 10u30 aan kom (hopelijk kan ik een beetje slapen op de bus...).