Melbourne - Great Ocean Road - Adelaide

Een kleine 1000 km en 14 uur later kom ik aan rond middernacht. Gelukkig heeft mijn hostel een 24 uurs receptie zodat ik toch een beetje uitleg al kan krijgen. Jammer genoeg ben ik niet de enige die hier vanavond in checkt. Doordat ik ook nog eerst de verkeerde straat genomen heb (Flinders Lane en Flinders Street klinken nu eenmaal bijna hetzelfde), ben ik niet als eerste. Nadat ik mijn sleutel en de basis uitleg heb gekregen ga ik stilletjes mijn kamer binnen om mijn kamergenoten niet teveel te storen en kruip ik in 1 van de lege bedden, wat eindelijk nog eens het onderste van een stapelbed is! De kleine vreugde momentjes...

Melbourne: rondkijken

Ik ben hier maar 1 dag in Melbourne, om verschillende redenen: omdat ik Melbourne al eens wil verkennen voor ik hier binnen 10 dagen samen met Tim ben, omdat ik van hieruit wil vertrekken op de Great Ocean Road en even een dagje rust wil hebben voor ik vertrek en omdat mijn busticket tot hier gaat. Dus deze morgen ga ik naar de receptie en zoek ik iets om te doen vandaag. Ik heb al iets gelezen over een chocoholic tour, die mij wel lekker klinkt, maar aan de receptie hebben ze geen idee waar ik het over heb. Dus begin ik met ontbijt en daarna stap ik op de gratis tram die rond het centrum gaat om wat rond te kijken. Op het plannetje van de tram zie ik het toeristische informatie centrum 3 haltes verder, dus dan ga ik daar maar even kijken. Met 3 brochures (de chocoholic tour, een brouwerij en een wetenschapsmuseum) ga ik naar de boekingsdesk om te vragen welke van die 3 opties ik vandaag kan doen. De tour door de brouwerij is een uur geleden vertrokken (maar ik ben toch blij dat ik een beetje heb uitgeslapen vandaag!), maar de chocolade tour kan ik wel bij aansluiten. Om de tijd op te vullen stap ik op een cruise op de Yarra rivier voor een uurtje even rond te kijken. De zoveelste regenbui verpest het wel een beetje (ik heb blijkbaar een slechte dag uitgekozen), maar het is toch leuk om Melbourne al even te verkennen vanop de rivier. Na nog een korte tussenstop in de hostel voor een dikkere pull en paraplu ga ik naar het afspraakpunt voor de chocolade tour. Daar aangekomen zie ik 5 vrouwen staan waar ik 2 keer (of zelfs 3 keer) in pas. Die houden inderdaad van chocolade... Iets later komt onze gids aan en beginnen we aan een tour van 4 chocolatiers waar we telkens wat uitleg krijgen over de chocolatier en 1 of meer proevertjes. Tussendoor geeft onze gids ook wat uitleg over de geschiendenis en het maken van chocolade. De zwarte chocolade ben ik niet zo'n fan van, maar melkchocolade met munt is wel een zalige combinatie! Geweldig ook om te zien wat een vormen ze soms kunnen maken: van minions over pumps tot dino's. Op het einde van de tour krijgen we nog afternoon tea (keuze tussen thee, koffie of warme chocolademelk) met nog een extra proevertjes chocomousse en chocoladecake. Nadat ik die erin gewrongen heb, heb ik wel genoeg chocolade voor vandaag (en genoeg eten voor een tijdje). Na nog even rond gelopen te hebben, begin ik het echt koud te krijgen, dus stap ik weer op de gratis tram rond de stad om nog eens even rond te kijken. Na een rondje gereden te hebben, stap ik weer af aan de hostel waar ik een DVD huur om de avond door te brengen.

Great Ocean Road: dag 1

Toen ik de hostel boekte een aantal dagen geleden heb ik ook ineens een 3-daagse tour geboekt van Melbourne naar Adelaide, over de Great Ocean Road en door de Grampians (een natuurpark door een bergketen). De Great Ocean Road is blijkbaar iets dat je moet gedaan hebben als je in Australië bent en dus zijn er ook heel wat tours die daar naartoe gaan. In de Lonely Planet Guide staat dat je eigenlijk minstens een week nodig hebt om alles tegoei te doen, maar ik denk dat 3 dagen ook al goed is (sommige tour operators doen het zelfs op 1 dag, maar dan heb je minder stops en moet je rushen van de ene plaats naar de andere met lange tijd in de bus). 's Ochtends om half 8 word ik voor de hostel opgepikt en dat is blijkbaar de laatste pick-up (dus de anderen waren zelfs nog veel vroeger op). Na nog even te stoppen bij 1 van de eerdere hostels omdat iemand iets vergeten was, vertrekken we uit Melbourne. Terwijl we weg rijden van Melbourne merk ik de verandering in omgeving op (en later op de weg is dit nog vaker): het uitzicht verandert bijna constant van open velden over bossen en regenwoud tot heuvels/bergen tot soms gewoon droog grasland. De rit is soms nogal lang, maar gelukkig maken we wel regelmatig stops om foto's te trekken van het prachtige zicht over kliffen en de oceaan met soms een korte wandeling tot een uitzichtspunt. De volgende stop is gewoon voor een tas thee, maar op de plaats waar we stoppen is er juist die dag markt en staat er ook iemand met 3 kamelen voor een korte kamelenrit. We hebben geen tijd om dat te doen, dus na de thee stappen we terug op de bus.
Onderweg zien we prachtige huizen op de bergflank en iets verder is er een herdenkingsboog gemaakt voor de Great Ocean Road. De weg is na de oorlog gebouwd door de soldaten die terug kwamen van het front omdat ze werk te geven. Iets verder hebben we een sanitaire stop op een kampeerterrein, maar we gaan ook even rond kijken, want er zitten heel wat wilde koala's en vogels in de buurt van dit kampeerterrein. Echt wild zijn de koala's niet, maar het is wel gewoon fijn om ze in hun natuurlijke habitat te zien in plaats van in de dierentuin. De vogels zijn echt gewend aan mensen en komen op uw hand of hoofd zitten als je eten hebt. Na een halve dag gereden te hebben, hebben we al heel wat afstand afgelegd. Op de volgende stop krijgen we een klaar gemaakt broodje (hesp met kaas en sla, of kip met kaas en sla of gewoon sla voor vegetariërs) en een half uur vrije tijd. Ondertussen gaat de chauffeur tanken en wij kunnen onze benen strekken en wat genieten van het zonnetje. Omdat het broodje niet genoeg is, gaan we met een aantal naar de supermarkt om wat dessert, een 4-uurtje en wat drinken te kopen. Daarna stappen we terug de bus op en na een tussenstop op een uitzichtspunt gaan we een beetje van de kust weg, meer het binnenland in naar de het regenwoud, waar we een korte wandeling maken. Daarna draait de weg terug naar de kust en stoppen we bij de 12 apostels: grote blokken zandsteen die bij hoogtij in de zee staan. Ooit waren er misschien 12, maar door erosie en de golven verdwijnen ze door de jaren heen, maar er worden er ook weer nieuwe bij gevormd. Op dit moment zijn er 7 grote, maar je kan zien waar er al nieuwe in de maak zijn, waar de golven, wind en regen al goed alles aan het afslijten zijn. Met degene die willen gaan we voor een wandeling op het strand om dichter bij 1 van de apostels te geraken. Boven op de klif is het nog redelijk koud door de felle wind, maar beneden op het strand is het best wel aangenaam. Enige nadeel: bij hoogtij is het strand volledig onder water en de zee is nog maar juist aan het wegtrekken, dus soms moet je wel lopen voor de golven of op een rots springen om geen natte voeten te krijgen. Iets verder stoppen we nog bij het bezoekers centrum van de 12 apostels waar er een uitzichtspunt is om een paar van de andere apostels te zien. Het huidige uitzichtspunt op 1 van de uitlopers van het land is al goed aan het afslijten, dus binnenkort wordt dat 1 van de apostels en moeten ze een nieuw uitzichtspunt maken.
Daarna maken we nog 2 stops bij rotsformaties. Bij de eerste is er een verhaal bij: jaren geleden toen de Europeanen naar Autralië kwamen, is er een schip op de kliffen gebotst en gezonken. Van dat schip zijn er 2 overlevenden die met heel veel geluk door een kleine baai tussen de kliffen op een beschermd strand aangespoeld zijn. Doordat het midden in de nacht was, hebben ze de nacht doorgebracht in een grot en de dag daarna is de man op de kliffen gekropen om hulp te zoeken. Ze hadden echt enorm veel geluk met het strand waar ze aangespoeld zijn, want op een ander strand met de andere kliffen zou het niet mogelijk geweest zijn om omhoog te klimmen. Nu is er een trap gemaakt, een bord met het verhaal en kun je de grot bekijken (maar jammer genoeg mogen we er niet in). De andere rotsformatie die we nog bezoeken is ... Bridge. We zien gewoon 2 losse rotsen, maar als onze gids de foto's toont van 20 jaar geleden dan zien we waar de naam vandaag komt: vroeger waren de 2 rotsen verbonden en leek het op een brug, maar recentelijk is het middenstuk (de brug) ingestort en nu zijn het dus 2 losstaande rotsen. Aan de andere kant hebben we een uitzicht op nog een prachtige rotsmuur, waar de natuur prachtige vormen in heeft geschapen.
De laatste stop van de dag is bij Londen Bridge: een rotseiland waar vroeger een brug naartoe ging, maar een aantal jaren geleden is de brug ingestort. Het verhaal wordt nog mooier als we horen dat er op dat moment 2 mensen op het rotseiland zaten, die dus op dat moment gevangen waren. Een helikopter is hun komen redden, maar de man wou niet mee gaan, want de vrouw met wie hij daar was, was niet zijn vrouw. En door het speciale verhaal zouden de TV zenders daar zijn met hun camera's en hij wou niet mee. Uiteindelijk moest hij wel mee, want dat was de enige mogelijkheid om van het eiland weg te geraken. (Ik weet niet zeker of dat verhaal dat onze gids ons vertelde de waarheid is, maar het is wel een leuk verhaal). Aan de andere kant kunnen we uitkijken over een strand waar een pinguinkolonie leeft. Overdag zitten ze heel de dag in de zee, maar 's avonds komen ze op dat strand om te slapen. Door de hoge kliffen rond het strand is er geen enkel gevaar, want geen enkel dier of mens kan van daar komen. De pinguins komen pas rond of na zonsondergang, maar we konden wel hun sporen zien in het strand. Daarna gaan we naar een Bistro waar we voor 15 dollar een all-you-can-eat buffet hebben met soep, hoofdgerecht en dessert. Als we allemaal genoeg of teveel gegeten hebben, stappen we terug de bus op voor het laatste stukje naar de hostel waar we moe maar tevreden in bed kruipen.

Great Ocean Road: dag 2: de Grampians

Vandaag hebben we weer een drukke dag, dus staan we op tijd op. Ontbijt staat klaar tussen 7u15 tot 8u en de bus vertrekt om 8u15, dus gisteravond had ik na wat rekenen mijn wekker gezet op 7u40 (5 minuten aankleden, 15 minuten voor ontbijt en dan 15 minuten rugzak pakken). Blijkbaar hebben andere mensen wat meer tijd nodig, want om 6u30 werd het groot licht aan gedaan en waren ze allemaal luidop aan het praten. Excuseer mij, ik zou graag nog een uur langer slapen?! Achja dat gaat dan toch ook niet meer. Na nog een tijdje van mijn warme bed genoten te hebben, sta ik dan toch ook maar op. Als eerste hebben we een korte wandeling met uitzicht op Middle island. Op dat eiland leeft een kolonie kleine pinguins. Als het laag tij is, kan je over het strand en op het eiland wandelen, maar door de vele mensen (die vaak honden mee brachten) zijn er heel veel pinguins gestorven. Nu hebben ze herders honden die ze tijdens de zomermaanden op het eiland zetten. De honden blijven daar dag en nacht, maar de verzorgen komt ze wel elke dag eten brengen. En als er andere mensen op het eiland willen komen, dan zorgen die honden dat ze snel weer weg zijn. Door hun herders instinct vallen ze de pinguins blijkbaar niet aan, maar proberen ze de kolonie bij elkaar te houden. Ze hebben blijkbaar zelfs 1 van de honden moeten weg halen, omdat hij te groot was en als hij zijn poot op 1 van de pinguins legde, was dat te zwaar. We hebben geen pinguins gezien en ook de honden waren goed verstopt, maar de wandeling zelf was ook wel mooi. Daarna nog even poseren voor de groepsfoto. Onze gids nam de tijd om met iedereen zijn camera een foto te nemen, maar na de 10e camera, had ik toch wat medelijden met hem, want met een groep van 20 personen was hij nog maar halfweg... Daarna spelen we nog een paar namenspelletjes, want onze gids vindt het belangrijk dat we elkaars namen kennen sinds we 3 dagen samen gaan door brengen. Met een groep van 6 Aziatische vrouwen is het iets moeilijker, alhoewel 2 dezelfde naam hebben (Koy), maar na een tijdje kennen we toch de meeste namen. Daarna stoppen we nog bij de supermarkt om onze lunch kopen (brood, hesp en kaas). Deze morgen heeft onze gids beloofd dat we vandaag kangoeroes en emoes gaan zien en we beginnen met die laatste. Daarvoor rijden we door een oude vulkaan krater (de laatste vulkaanuitbarsting was 20 miljoen jaar geleden, dus daar moeten we geen schrik voor hebben). Met een diameter van 5 km is er veel plaats om dieren te zien. Van het moment dat we over de rand van de krater komen, zie we een meer met eenden en zwarte ganzen en iets verder zien we 2 emoes achter een boom. De buschauffeur stopt even om ons foto's te laten nemen en iets verder stoppen we op een parkeerplaats voor een korte wandeling naar uitzichtspunt op de rand van de krater. Aan de start van de trappen zien we ineens 6 emoes, dus na wat foto's gaan we naar boven om van het uitzicht te genieten. Toen de aboriginals hier leefden was het echt een paradijs: een meer met vis, heel veel natuur en door de krater randen beschermd van extreme weersomstandigheden. Iets verder hebben we nog de morning tea stop (een overblijfsel van de Engelsen die als eerste in Australië waren waarschijnlijk). Terwijl we daar even rond kijken zie we nog een emoe met 3 kuikens en een koala in een boom iets verder.
Daarna stappen we terug in de bus en na een tussenstop om onze lunch te maken en op te eten, gaan we verder naar de Grampions. Het stuk waar we naartoe gaan, had nog maar pas een bosbrand in februari van dit jaar en de weg is zelfs nog maar juist terug open. Een hele tijd na een brand is er nog gevaar voor takken die kunnen vallen, dus pas als alle takken gevallen zijn, wordt de weg pas terug open gesteld. We zijn dus blij dat we dit kunnen doen, want na een korte wandeling komen we aan de "balconies". Met een prachtig uitzicht en allemaal stapels stenen. Geen idee wie er mee gestart is, maar sindsdien hebben veel mensen hun eigen stapeltje gemaakt. Daarna gaan we naar de volgende stop: de Mac Kenzie falls. De kiosk, de WC's en een uitzichtsplatform is verdwenen in de bosbrand, maar gelukkig mogen we wel (met gigantisch veel trappen naar beneden) naar de waterval zelf gaan kijken. Voor we naar de hostel gaan, stopt de buschauffeur nog even op een veld waar 's avonds een hele groep kangoeroes het gras komt opeten. Ze zijn een beetje gewend aan mensen, maar als je te kortbij komt (of als de kinderen van een andere groep erachteraan lopen) dan gaan ze toch weg. Er zijn ook een aantal jonge kangoeroes bij die na wat rond gekeken te hebben, terug in de buidel springen om een lift van mama kangoeroe te krijgen. Terug in de hostel genieten we van een lekkere BBQ met worst, burgers en natuurlijk ook kangoeroe om daarna in bed te kruipen.
Eerst vertelt de gids ons nog dat we morgenvroeg alles een uur naar voor schuiven met vertrek om 7u15 om te wandelen voor het warm wordt. Een Duits meisje (Tina) en ik waren er niet zo blij mee dat ze deze morgen het licht zo vroeg hadden aangedaan, dus vragen we aan die persoon of die morgenvroeg een beetje stil wilt zijn en wat minder licht wilt maken, aangezien wij minder tijd nodig hebben en dus langer willen slapen. Ondanks het feit dat wij het heel vriendelijk vragen en ook uitleggen dat wij graag wat langer zouden willen slapen, reageert ze heel bot met de melding dat ze licht nodig heeft om haar spullen te kunnen vinden, blijkbaar is het te moeilijk om een GSM te nemen en daarmee wat bij te lichten. Gelukkig heeft onze vraag toch een beetje geholpen, want deze morgen werd ik pas wakker door mijn wekker (alhoewel dat het feit dat ik met oordopjes sliep, misschien ook wel geholpen heeft).

Great Ocean Road: dag 3: wandeling naar de top en Adelaide

Doordat ik deze nacht wel de uren heb kunnen slapen die ik zou willen, ben ik veel fitter en dat is maar goed ook, want na het ontbijt rijden we de bergen in om te stoppen in de Wonderland parking. Daar vertrekken voor we een wandeling van een paar uur. We gaan op weg, gewapend met water, snoepjes en plaats in de rugzak om kleren uit te spelen, want 's ochtends vroeg is het nog wel best koud, maar tijdens de wandeling wordt het warmer en door het wandelen krijg je het ook warm. Eerst gaan we door de grand canyon, een kloof, uitgesleten door het water. Het grootste deel van de wandeling gaat over rotsen en stenen met op regelmatige afstand pijlen geschilderd, zodat je weet welke richting je uit moet. Soms is het echt klauteren, maar dat maakt het ook wel fijn. Onderweg hebben we wel een paar keer een korte regenbui, maar het is maar miezerregen en doordat het warm genoeg is, droogt het snel terug op. Aan het einde van de Great Canyon gaat het pad nog verder de berg op, naar the pinnacles helemaal boven. Met nog meer klauteren, een paar uitzichten onderweg en soms smalle trappen en gangen, komen we uiteindelijk boven. En wat we daar zien is niet echt te bevatten in woorden. Ik weet dat ik soms niet stil te krijgen ben, maar dat is iets waar ik stil van werd. Reece, een jonge gast in de groep, merkte het zelfs op dat ik eindelijk stil was (voor die opmerking heeft hij wel een mep gekregen). Ik weet dat de wereld groot is en Australië op zich is ook al groot, maar als je dan op de top van een berg staat (op gevaarlijke diepe kliffen eigenlijk) dan lijkt het alsof de hele wereld daar aan je voeten ligt. De velden, dorpen in de verte, meren, de volgende bergen iets verderop en zelfs daarachter kan je nog verder kijken... Op die moment begon de zon er ook door te komen, wat het allemaal nog mooier maakt. Gewoon WOOOW. Ik vind geen ander woord om het te beschrijven. Daarna gaan we via dezelfde weg terug naar beneden, alleen de Canyon slaan we over en we gaan via een andere weg terug naar de parking. Door de regen zijn de rotsen op sommige plaatsen wel wat glad, wat het een beetje gevaarlijk maakt, maar doordat de zon goed aan het schijnen is, duurt het niet zo lang eer ze droog zijn.
Als we daarna terug in het stadje zijn krijgen we nog een uur de tijd om te lunchen. We volgende het advies van de gids en gaan de bakkerij binnen voor een worstebroodje en een pastei. Met nog een zalige brownie voor later, stoppen we nog even bij het ijssalon op de hoek. Met een ijsje in de hand gaan we terug naar de parking waar iets later een 2e bus stop achter die van ons. De 2e bus is van een groep die een 2-daagse tour gedaan heeft en hier worden de groepen gesplits en over geladen, want 1 bus gaat verder naar Adelaide en de andere gaat terug naar Melbourne. Op dat moment is het dus tijd om afscheid te nemen van de mensen die terug naar Melbourne gaan. Na een korte knuffel en uitwisseling van e-mailadressen, stappen we op de bus, want we hebben nog een rit van 7 uur te gaan naar Adelaide. Eens we uit de bergketen van de Grampians zijn, verandert het lanschap weer naar droog grasland. Iets verder vertelt onze buschauffeur ineens dat we bijna de grens naar de volgende staat (Victoria) gaan oversteken. De regels hier in Australië zijn nogal strikt en blijkbaar mogen we geen fruit mee nemen, dus op de stop voor de grens beginnen we nog aan een zak appels die de chauffeur gisteren gekocht had, maar degene die niet opgegeten zijn, belanden in de vuilnisbak. En daarbovenop gaan we terug in de tijd. Eerst dacht ik dat hij bedoelde dat de steden en de gebouwen ouder zijn, maar gaan letterlijk terug in de tijd en om het makkelijk te maken zitten we hier een half uur terug. Dus nu zit ik 9,5 uur voor op België...
Rond 19u komen we aan in Adelaide waar we voor onze hostel worden afgezet. Inchecken, eten en dan toch maar betalen voor het internet. Ik heb nog een aantal dingen na te kijken en te regelen en het gratis internet van de stad is niet sterk genoeg om stabiel te zijn. Ik blijf niet lang hier in Adelaide. Morgen neem ik het vliegtuig naar Alice Springs (waar het rond de 40°C is op dit moment en van daaruit ga ik een 3-daagse tour doen naar Ayers Rock (de grote rode rots van op al de postkaarten).