Melbourne: part 2

Melbourne: dag 1

De eerste dag in Melbourne is eerst om een beetje rond te kijken. Ik heb al rond gekeken toen ik hier 2 weken geleden was, dus nu kan ik Tim rondleiden. Om 14u30 gaan we naar de "I'm Free"-wandeling om Melbourne te verkennen en wat te leren over het ontstaan van de stad. Deze wandeling is 3 uur met gelukkig een korte pauze halverwege om naar de WC te gaan of iets te kopen. Tijdens de wandeling komen we langs de bibliotheek, de oude gevangenis, een aantal parken, het parlement, Federation Square en nog een aantal grote gebouwen. Na een aantal verhalen over het ontstaan van de stad en over een aantal mensen die hierbij een rol gespeeld hebben, komen we echt in het centrum van de CBD (= Central Business District). Hier gaat de wandeling verder door kleine steegjes. Hier zijn de beste café's en koffie shops te vinden (volgens onze gids) en er is ook heel veel street art. Hier werken ze zowel met graffitti, als met stickers en gewoon verf. Het is blijkbaar legaal hier in Melbourne en soms worden er zelfs kunstwerken aangevraagd door de regering, wat prachtige portretten oplevert.
Het weer hier in Melbourne kan soms heel wispelturig zijn, maar we hebben toch de goeie dagen uitgekozen, want het is zonnig vandaag (een beetje een fris windje) maar voor de rest heel aangenaam. Na de wandeling brengen we dan ook gewoon door op Federation Square om te genieten van het zonnetje. Daarna gaan we naar de toeristische informatie om wat rond te kijken wat we de volgende dagen gaan doen en al wat informatie in te winnen over Tasmanië (waar we na Melbourne naartoe gaan). Er is zo ontzettend veel te zien hier in Melbourne dat 5 dagen eigenlijk niet genoeg is, dus moeten we keuzes maken. En kiezen is verliezen... Daarna gaan we nog naar de winkel voor avond eten te kopen en terug in de B&B, bekijken we nog alle flyers die we mee gekregen hebben om te kiezen wat we gaan doen de volgende dagen.

Melbourne: dag 2

Gisteravond hebben we nog wat zitten rond kijken in de brochures van Tasmanië. Dat is een eiland ten Zuiden van Australië, ter grootte van België. Eerst waren we aan het denken om een auto te huren en zelf rond te rijden, maar we hebben toch beslist om ons gewoon op sleeptouw te laten nemen door een tour. Er zijn verschillende tour operators, maar in de toeristische informatie hadden ze ons de organisatie "Down under" aangeraden. Maar omdat er zoveel te zien is op dat (in vergelijking met Australië redelijk kleine) eilandje zijn er tours gaande van 1 over 3 of 5 tot 18 of meer dagen. Zoveel tijd hebben we niet, dus hebben we gekozen voor een 5-daagse tour die een volledige rondrit doet. Andere tours doen soms alleen maar de Oost- of de West-kust, maar die 2 gebieden zijn zo verschillend dat we ze graag allebei willen zien. Deze morgen gaan we dus terug naar de toeristische informatie centrum, waar we deze tour laten boeken. We kunnen het ook zelf online doen, maar op deze manier zijn we dadelijk zeker dat er nog plaatsen zijn (voor de vertrekdag die wij willen, hebben we toevallig de laatste 2 plaatsen) en op die manier hebben we dadelijk ook de nodige papieren afgeprint (ik reis wel met mijn tablet/pc, maar een printer geraakte niet meer bij in mijn rugzak). Als we dan toch iemand hebben die de boekingen voor ons kan doen, laten we ook ineens de vluchten naar Tasmanië en van Tasmanië naar Sydney vast leggen (die wel iets hoger in prijs zijn dan gehoopt, aangezien we een beetje last-minute boeken). En de nacht voor en de nacht na de tour laten we ook ineens vast leggen. We betalen daarvoor misschien wel administratie kosten, maar nu hebben we tenminste alle nodige papieren al afgeprint en moeten we zelf niet uitzoeken in welk hostel we het beste verblijven om een pick-up voor de tour te krijgen... Ik vermoed wel dat het boeking centrum misschien ook wel zijn percentje zal hebben, maar dat nemen we er dan wel bij.
Nadat de volgende dagen vast liggen gaan we voor een wandeling in het park. Via een plannetje volgen we een geleide wandeling langs een aantal standbeelden en iets verder ook de Sydney Myer Music Bowl. Dat is een permanent open lucht podium waar ze regelmatig concerten geven. Het podium, de parterre en de VIP balkons zijn overdekt voor eventuele regen en daarachter is nog een grote grasheuvel waar de mensen met goedkopere tickets kunnen zitten. Op dit moment was er alleen de schoonmaker bezig, maar het zag er wel geweldig uit. Hier in Australië zijn er overal in de parken mensen aan het sporten en dat is hier niet anders. Naast de gewone mensen die aan het lopen zijn op de zelfs speciaal aangelegde track, zijn er hier ook 4 mensen die onder leiding van een coach verschillende oefeningen aan het doen zijn. Ondertussen zit je natuurlijk in een mooie omgeving met frisse lucht in plaats van in een zweterig fitnesscentrum.
Het grootste nadeel van dit park vind ik wel dat er nog veel wegen door lopen. Je zit nergens echt volledig in het groen zonder dat je nog een auto ziet of hoort, doordat het park dichtbij een aantal verbindingswegen ligt, zijn er nog een heel aantal straten die het park opsplitsen. Iets verder begin ik honger te krijgen, dus eten we onze picnic op die we die ochtend gemaakt hadden. We zijn ondertussen ook vlakbij de Shrine of Remembrance die we daarna gaan bezoeken. In een folder had ik gezien dat er elke dag om 14u een rondleiding was, die bleek toch niet door te gaan, maar er liepen wel vrijwilligers rond die zelfs zonder het te vragen uitleg begonnen te geven. Gisteren was het 11 november, rememberance day, dus dat hebben we gemist (gelukkig, want er was gigantische veel volk en speeches van politici enzo), maar elk half uur wordt er wel een kleine herdenking gedaan die we gelukkig wel kunnen mee maken. Elk jaar op 11/11 schijnt de zon om 11u door een gat in plafond op de herdenkings steen met de tekst "Greater love hath no man". In een tijdspanne van 3 minuten wordt het woord "love" opgelicht door de zon. Dit wordt elk half uur nagebootst door een lamp die in 3 seconden over de steen gaat terwijl de Last Post gespeeld wordt. Daarna wordt er nog een Engels gedicht gereciteerd, waarvan er 2 zinnen herhaald worden door alle vrijwilligers in de Shrine en het wordt beëindigt met de woorden "Lest we forget". In een gang rond de herdenkingssteen hangen de vlaggen van Australië en Nieuw-Zeeland (die in de 1e Wereldoorlog samen gevochten hebben als de Anzac (= Australian and New Zealand Army Corps)) en ook boeken met de handgeschreven namen van alle mensen van de staat Victoria die gestorven zijn in de 1e wereld oorlog. Nabestaanden van deze personen, kunnen vragen om de naam van hun familielid te kunnen zien, maar voor de rest zijn de boeken te oud en er wordt dus niet meer zoveel ingebladerd. Via een trap kunnen we naar het balkon boven de Shrine waar we een uitzicht hebben over Melbourne en de parken. En onder de shrine is er een crypte met een standbeeld van een vader en zoon die respectievelijk in de 1e en 2e wereldoorlog mee gevochten hebben. In de gang rond de crypte is er een tentoonstelling over alle oorlogen waarin Australië een rol heeft gespeeld met veel foto's, video's, attributen, getuigenissen, ... Ik weet wel dat het belangrijk is om te leren over de oorlog en het nooit te vergeten, maar ik vind het allemaal toch maar een beetje triest... Rond de crypte zijn er 4 binnenplaatsen die leiden naar het visitor centre en 1 van de 4 heeft de rode poppy erboven hangen, ter herdenking van de 1e wereldoorlog.
Daarna wandelen we verder door de tuinen en naar de Royal Botanic Gardens, waar alles iets meer gemaakt en aangelegd is, maar toch ook wel mooi. Verschillende stukken van de tuinen zijn ingedeeld in een thema met planten van een bepaald werelddeel of gelijkaardige soorten die bij elkaar geplant zijn. Van al dat wandelen krijgt een mens dorst, dus zetten we ons neer op een terrasje met uitzicht over een meer. Aan de tafel langs ons is een van de vogels nog de milkshake van de vorige persoon aan het leeg maken en overal op het terras zorgen de duiven en eenden wel dat het proper gemaakt wordt.
Als we terug in het centrum van Melbourne zijn, gaan we nog even kijken naar de Federation Bells. Dat is een verzameling van een 20-tal bellen op een stok van 5 m hoog. Via een website kan je zelf een muziekje insturen dat ze dan ook op de bellen zullen spelen. Tijdens speciale gelegenheden worden de bellen bespeeld door mensen op stelten. Nu wordt het gewoon elektronisch aangestuurd, maar het is wel fijn om even neer te zitten en te blijven luisteren.
Ondanks het wispelturige weer hier in Melbourne hebben we vandaag toch geluk gehad met een rustige zonnige dag, dus zetten we ons tussen alle andere toeristen en inwoners van Melbourne neer op Federation Square om even van de zon te genieten. Vanavond gaan we nog naar de Eureka Skydeck, het hoogste gebouw van het Zuidelijk halfrond. Daar gaan we met de lift naar de 88e verdieping voor een uitzicht over Melbourne. Eerst kijken we rondom rond om te zien hoeveel we al kunnen herkennen en daarna wachten we op de zonsondergang. Op het uitzichtsplatform is er ook nog de mogelijkheid om (mits extra betaling) in "The Edge" te stappen. Dit is een kleine ruimte die als iedereen erin zit, 2 meter naar buiten schuift, waarna de muren en de vloer van mat glas ineens naar gewoon glas veranderen, waardoor je gewoon in een glazen kooi boven de grond hangt (de verandering is eigenlijk niet gewoon, maar het is met een animatie waardoor het lijkt dat het glas weg valt). Ik vond het niet het extra geld waard, maar Tim heeft die extra ervaring toch wel gedaan. Zoals altijd hier in Australië vragen ze voor elk klein ding extra geld, dus in The Edge mocht je geen eigen camera mee nemen, maar je kan wel voor nog een extra 12$ een foto van jezelf kopen.
Nadat we terug op de begane grond zijn, gaan we nog avondeten kopen en daarna terug naar het appartement. Vanop het terras van het appartement kunnen we het casino zien en 's avonds is daar elk uur een vuurshow. Niet zo heel speciaal eigenlijk, maar wel eens fijn om te zien. Langs de volledige lengte van het "Crown Entertainment and Casino Complex" staan er grote betonnen palen met er bovenop een spuitmond waar ze een vlam kunnen uitspuwen. Elk uur start de show waarbij deze palen om beurten en soms samen een vlam geven. Volgens de eigenares van ons appartement is het heel warm als je eronder staat en als je ziet hoe groot sommige vlammen zijn, lijkt me dat inderdaad wel wat warmte te geven. Ook als we iets later in ons bed liggen, horen we nog de uitstoot van gas van de volgende show.

Melbourne: dag 3

Gisteren in het toeristische informatie centrum hebben we ook ineens een tour naar Philip Island geboekt voor vandaag. Dat is een klein eiland, verbonden door een brug een uurtje rijden van Melbourne. Philip Island staat bekend om zijn pinguins. Elke avond komt de hele kolonie pinguins uit de zee het strand opgewandeld om naar hun nesten in de duinen te gaan. Jammer genoeg zijn het geen keizerpinguins, maar kleine pinguins, zo'n 30 cm groot. De pinguins komen pas uit het water rond zonsondergang (20u30), dus moeten we eerst nog de rest van de dag vullen met andere activiteiten.
Als eerste gaan we naar het Moonlit sanctuary. Een kleine dierentuin waar ook gekwetste dieren worden opgevangen en verzorgd. Hier krijgen we eerst lunch en dan krijgen we nog 45 minuten om rond te lopen. Met een zakje eten kunnen we de emoe en de kangoeroes en wallabies voeren. Voor de rest zitten er ook dingo's, tasmaanse duivels en verschillende vogels die ik ook al in andere dierentuinen gezien heb. Jammer genoeg is er ook een groep kinderen aan het rond lopen, dus als wij bij de kangoeroes en wallabies komen, zitten ze allemaal weggedoken tussen de bomen in hun rust-ruimte, waar we niet mogen bijkomen. Wel een beetje jammer, maar gelukkig kunnen we ons gekochte voer toch kwijt aan de eenden en ganzen die ertussen lopen. Iets later vinden we toch een wallabie die dichterbij durft te komen en durft te eten, maar als er dan een eend korterbij komt, springt de wallabie toch weer weg. Nu weten we dus wie hier de baas is.
Iets verder stoppen we weer voor een korte wandeling waar we wilde koalas kunnen zien. Zoals altijd zijn ze niet zo wild, maar het is ook gewoon fijn om aan het begin van de wandeling te horen dat er 5 koala's zitten en dan proberen om ze allemaal te vinden. Bij de wandeling is er ook een informatie centrum waar we de geluiden van koala's kunnen beluisteren en wat meer informatie lezen over het leven van de koala's. De volgende stop is op Churchill island, een klein eiland boven Philip Island waar we een oude boerderij bezoeken (lijkt een beetje op bokrijk). Hier zien we de gewoonlijke boederijdieren zoals schapen, koeien, paarden, ... en bekijken we een schapen-scheer-show. Daarna hebben we nog afternoon tea en stappen we weer de bus op. We hebben nog 2 korte tussenstops: in de chocolate factory en aan het race circuit. We hebben geen tijd om deze te bezoeken, maar we moeten toch even 10 minuten uit de bus om een foto te trekken. Bij de chocolade fabriek hebben ze een display met 4 pinguins en omgeving volledig in chocolade, wat mij toch wel even doet goesting krijgen, maar de chocolade in de winkel is allemaal nogal duur, dus we stappen iets later gewoon weer buiten met enkel het gratis proevertje. Voordat we naar de pinguins gaan hebben we nog 1 laatste stop: seal rock. Op een rots iets buiten de kust zouden zeehonden moeten zitten. Wij hebben er geen gezien, maar er zitten wel vooral veel meeuwen die op de auto's en bussen zitten en soms rakelings langs mensen vliegen. Daar is er ook een restaurant waar we kunnen avondeten. Jammer genoeg stoppen alle bussen daar, dus het is er nogal druk. Na nog een korte wandeling met nog meer meeuwen stappen we terug op de bus om naar onze eindbestemming te gaan, waar we al heel de dag naar uitgekeken hebben: de pinguins.
In een uithoek van Philip Island leeft er een pinguin kolonie. Rond al hun nesten hebben ze een hek, een parking, een informatiecentrum en een grote betonnen tribune gebouwd. Elke dag komen er honderden mensen kijken naar de pinguin parade. Sommige mensen zitten al een uur op voorhand op die koude tribune in de wind op het strand om toch zeker maar de beste plaats te hebben. Wij blijven eerst nog wat in de warmte van het informatie centrum om wat meer informatie te lezen over de pinguins. 15 minuten voor zonsondergang gaan we toch ook maar naar de tribunes en iets later begint het "spektakel". Eerst komt er 1 pinguin uit het water, eerst wat voorzichtig, maar daarna hobbelt die over het strand naar de duinen. Daarna volgen er meer en meer, meestal in kleine groepjes. Maar doordat het stilaan donker is, doordat ze maar 30 cm groot zijn en doordat we er redelijk ver vanaf zitten, zie je eigenlijk niet veel dan een witte vlek die over het strand hobbelt (hun witte buik). Daarbovenop mogen we ook geen foto's trekken. Als ik foto's trek van dieren, gebruik ik sowieso geen flits, maar doordat het donker is, zie je niet zoveel op de foto zonder flits. We kunnen wel een gratis app downloaden (Penguin parade, philip island) waarop we gratis foto's kunnen zien en downloaden. Als je gewoon googelt op "little penguin" kun je ook wel al foto's vinden, maar het is toch niet helemaal hetzelfde. Achja, we hebben het gezien en toen we na de parade terug liepen naar het infocentrum hebben we nog een heel aantal pinguins van korterbij gezien, aangezien het wandelpad (boardwalk, houten planken een halve meter boven de grond) tussen hun nesten in loopt. Daarna stappen we terug op de bus en een 2-tal uur later zijn we terug in Melbourne waar we "moe maar tevreden" in ons bed kruipen.

Melbourne: dag 4

Een vriend van Tim is hier in Australië aan een post-doctoraat bezig. Hij en zijn vriendin zijn een tijdje geleden naar Melbourne verhuisd en blijven hier nog zeker 3 jaar. Omdat we nu ook toevallig in Melbourne zijn, hebben we afgesproken om vandaag een dagje samen door te brengen. Als ze aankomen aan ons appartement nemen we eerst even de tijd om wat bij te praten. En daarna gaan we samen de toerist uithangen in het ACMI = Australian Centre for the Moving Image: een gratis museum (daar is het woordje gratis weer!). Daar is er een tentoonstelling van de film en de TV door de jaren heen en ook een afdeling met een aantal spelletjes van vroeger, waar we graag even blijven hangen. Daarna gaan we naar een Australische keten: Pie face. Daar verkopen ze vlees-taartjes en -broodjes (gemaakt met een basis van bladerdeeg) en elk taartje heeft zijn eigen gezichtje erop getekend (daarom heet het ook pie face). Terwijl we ons taartje op eten op een bankje kijken we nog naar een straat artiest: een levend standbeeld dat als je een muntje geeft verder schildert aan een schilderij. Een beetje vreemd maar wel fijn.
Daarna nemen we de trein naar een buitenwijk van Melbourne, eigenlijk een ander dorp, waar we hun appartement gaan bekijken. Na nog heel wat gepraat te hebben (we hebben elkaar al een half jaar niet meer gezien) beginnen we ineens honger te krijgen en dus gaan we iets van eten zoeken. Na 2 straten komen we aan bij Grill'd (nog een andere Australische keten) die burgers verkoopt. Maar deze heeft echt gezonde burgers met heel veel groenten! Er is keuze uit een 20-tal verschillende burgers, met of zonder frieten, met of zonder extra saus en ook keuze tussen 2 broodjes. Als we daarna terug wandelen naar het appartement hebben we nog 2 possums gezien. Iets knaagdier-achtig dat hier in Melbourne en omgeving gewoon in de parken leeft. Ze zijn ook niet echt bang van mensen, dus soms kunnen ze echt heel kortbij komen. Daarna nemen we terug de trein naar Melbourne, waar we morgen onze valies inpakken en dan op het vliegtuig stappen naar Tasmanië: nog meer naar het Zuiden en dus nog frisser (want korter bij Antarctica). Daar hebben we een 5-daagse tour geboekt. Op die manier zullen we de belangrijkste dingen gezien hebben en moeten we ons zelf geen zorgen maken over vervoer of verblijf.