Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: deel 2
21 december 2014 - Queenstown, Nieuw-Zeeland
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 5
Vandaag en morgen zitten we in Queenstown waar we allerlei avontuurlijke activiteiten kunnen doen. Gisteren in de travel agent heeft iedereen zijn activiteiten naar keuze ingepland en geboekt en vandaag gaat ieder dus zijn eigen gang. Voor mij staat er deze morgen een skydive op het programme. Simpel gezegd is het gewoon uit een vliegtuig springen (dat hou ik mezelf toch voor). Om 9 uur wandel ik de berg van ons hostel af naar het centrum naar de winkel. Daar moet ik papieren invullen en ondertekenen (altijd weer hetzelfde dat je weet dat er risico's zijn). Daarna stappen we in een camionette en 20 minuten later komen we aan bij een aantal open velden. Daar hebben we nog een snelle WC-stop en iets later mag de eerste groep zich al gaan klaar maken. Ik volg dus onze begeleider naar de hangar waar we een overall krijgen, een muts en bril en handschoenen als je dat wilt. Daarna komen de instructeurs naar ons toe en krijgen we ieder een spring-partner. Die helpt ons in ons harnas en legt uit hoe alles werkt. Daarna hebben we nog even tijd om naar de vorige groep te kijken die juist aan het landen is en daarna gaan wij in het vliegtuig. Iedereen zit op een rijtje vlak achter elkaar: instructeur, springer en fotograaf. Ik heb gekozen om een video te laten maken en dus zit mijn fotograaf met zijn GoPro (sjieke, dure, kleine camera) regelmatig in mijn richting te zwaaien. Naarmate het vliegtuig hoger en hoger gaat, begint mijn maag hetzelfde te doen... Ik wil dit wel doen, maar langs de andere kant ben ik ook doodsbenauwd. Ik heb hoogtevrees... Iets later zitten we op 12 000 voet en springen er al 2 mensen uit. Van het moment dat dat luik open gaat begin ik helemaal zenuwen te krijgen. Daarna gaat het vliegtuig nog iets hoger, want ik heb de 15 000 voet-sprong geboekt. Iets later is het licht groen en schuiven we naar de rand van het vliegtuig. Ik moet helemaal naar achter leunen (gelukkig, dan kan ik niet zien hoe hoog het is) en opkrullen als een banaan. Dan waggelt mijn instructeur nog even en dan vallen we uit het vliegtuig. Ik denk dat ik gewoon ben beginnen gillen (en misschien zelfs vloeken, ik zal later de video eens bekijken) en ik durfde amper rond kijken. 15 000 voet is ontzettend hoog! En we vallen met een gigantische snelheid (200 km/u volgens brochure), wat iets te hoog en te snel is voor mij... Iets later neemt de fotograaf mijn handen vast om wat closeup shots te nemen, maar ik voelde mij toch veiliger als ik gewoon mijn harnas kon vast nemen. Geen idee hoe die mannen dat doen, want de fotograaf is de raarste bewegingen aan het maken terwijl ik probeer om te blijven ademen. Als we iets later in de parachute hangen, kan ik eindelijk een beetje rond kijken en genieten van het uitzicht. Alleen jammer dat de instructeur ons regelmatig laat rond draaien, want daarvan draait mijn maag weer om (maar dat is misschien nodig om niet dadelijk volledig naar beneden te vallen ofzo). Iets later legt hij mij nog even uit hoe we gaan landen en een paar minuten later komt de grond inderdaad heel kort bij. Ik doen mijn benen omhoog en hij zorgt gewoon dat we zacht landen (waar ik blij om ben). Als we neer zitten duwt de fotograaf de camera weer in mijn gezicht voor een eerste impressie. "It was good" is alles wat ik kan zeggen, want ik sta nog te trillen op mijn benen. Als de camera iets later uit staat, zeg ik dat ik blij ben dat ik het gedaan heb, maar het is 1 keer en nooit meer!! Ik snap niet hoe die zotten tot 10 keer per dag kunnen springen! Als ik iets later een beetje bekomen ben, worden we terug gebracht naar Queenstown waar ik een aantal uren niks gepland heb. Ik ga naar de supermarkt voor wat eten te kopen en daarna geniet ik wat van het zonnetje. Nog even in het reisbureau op de gratis wifi om wat foto's naar huis te sturen en wat dingen op te zoeken en daarna ga ik richting hostel.
Voor deze namiddag heb ik samen met een Hollands meisje in de groep, Tamarah een trip Hang-gliden geboekt. Weer de lucht in, maar deze keer niet zo hoog.Voordat ik daarjust terug naar de hostel ging, ben ik al even binnen gesprongen in het kantoor, want normaal gezien moeten we op voorhand even bellen om na te vragen of het weer in orde is. Als ik naar boven kijk zie ik alleen een stralende zon en een blauwe hemel en in het kantoor kunnen ze mij ook bevestigen dat het weer perfect is. Iets later gaan we samen naar het kantoor en dan kunnen we dadelijk in de camionette stappen. Na een rit van 15 minuten met een prachtige omgeving komen we aan boven op de berg. Daar worden we in een harnas gehesen en daarna krijgen we de uitleg van het hang-gliden. Als we straks vast hangen in de hang glide, dan moeten we eerst van de berg aflopen. Dat lopen oefenen we al even terwijl ik mij vast hou aan de instructor (een beetje vreemd met mijn arm rond zijn schouders). Daarna hangen we al eens even om aan het gevoel te wennen. En daarna zijn we klaar om te vertrekken. De instructor zet de glide klaar aan de rand van de helling. Daarna klikt hij zichzelf en mij vast en dan is het gedaan met oefenen. Nadat de camera aan staat, wachten we nog even op de goeie wind en als hij aftelt beginnen we te lopen. Na 5 stappen zijn mijn voeten al in de lucht. Hij zet nog een paar stappen verder en dan zitten we samen in de lucht. Aan mijn harnas hangt een ijzeren baar aan touwen waar ik mijn voeten op kan zetten en voor de rest hou ik mij vast aan de instructeur zijn harnas. En dan is het gewoon genieten. Het voelt zo natuurlijk vanaf de eerste seconde dat ik op geen enkel moment schrik heb. Ik geniet gewoon van het uitzicht en babbel een beetje met mijn instructeur. 2 keer komen we op een termiek waarmee we een beetje hoger komen en gewoon omdat het leuk is maken we 2 keer een volledige cirkel in de lucht. Iets later komt de grond alweer korterbij en is de rit bijna gedaan. Mijn instructeur heeft op voorhand al uitgelegd hoe ik mijn lichaam moet houden met de landing en dus gaat het gelukkig makkelijk. Hij maakt wat extra snelheid zodat hij de hang glide tegoei onder controle heeft en daarna landen we op het grasveld. Ik moet gewoon mijn voeten zo hoog mogelijk houden om niet over de grond te schuren. Als ik terug bevrijd ben uit de hang glide zie ik Tamarah terug en we zijn allebei even enthousiast. Je voelt u echt als een vogel! Jammer dat het zo'n korte vlucht was. We kopen allebei de video en foto's die gemaakt zijn tijdens het vliegen. Ik kan ze nu nog niet bekijken, maar ik ben redelijk zeker dat ik er breed grijnzend op sta. Het was gewoon een fantastische rit. Daarna worden we weer terug naar het centrum van Queenstown gebracht waar we binnen 3 uur een afspraak hebben met de rest van de groep om te gaan eten. Om de tijd op te vullen wandelen we eerst een beetje rond in de stad, waarna we op een terrasje aan de waterkant genieten van een fris drankje. Daarna gaan we terug naar de hostel waar we iets later wachten op de anderen om samen te gaan eten. Na een korte discussie kiezen we een bar waar er een aantal goede keuzes zijn voor niet al te veel geld. Na het eten gaan er een aantal mensen naar het strand om naar de zonsondergang te zijn, maar ik ga terug naar de hostel. Slapen lukt niet altijd even goed in een nieuw bed elke keer, dus kies ik om vannacht op tijd bedje in te kruipen om morgen fit te zijn voor het volgende avontuur.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 6
Vandaag hebben we onze 2e en laatste dag en ik heb gekozen om samen met de andere Belg Jeroen te gaan canyoning. Na het ontbijt stappen we naar het kantoor waar we een papier moeten ondertekenen dat we beseffen dat er risico's aan verbonden zijn. Daarna stappen we in de camionette en gaan we naar een schuur waar we ons omkleden. We krijgen een wetsuit met jas, wetsuit-sokken en -schoenen. Daarna stappen we in een harnas, krijgen we een zwemvest en een helm. Als iedereen aangekleed is, stappen we terug in de camionette en gaan we naar de onderkant van de rivier. Eerst moeten we nog 15 minuten het bos in wandelen, waarbij we al heel wat hoogte winnen om later in de rivier weer af te dalen. Na wat uitleg over veiligheid en sprongen, beginnen we met 2 ziplines. We worden aan onze gordel vast gehangen aan een stalen kabel en dan moeten we gewoon onze handen erbovenop leggen en gaan hangen in ons harnas. Met een duw vliegen we dan naar de andere kant, waar we moeten oppassen met de 2 bomen aan de landingsplaats (heel fijn om dat als laatste waarschuwing te horen vlak voor ze u los laten...). Na die eerste zipline gaat de 2e al wat gemakkelijker en dus kan ik een beetje rond kijken. Daarna dalen we af tot aan de rivier. Gelukkig moeten we niet zelf rappellen, maar worden we naar beneden gelaten (alhoewel dat ik rappellen ook wel leuk vind). Daarna beginnen we echt met de canyon: kleine glijbaantjes, sprongen in de waterval (en zelfs door de waterval) en kleine stukken met een stroming. Het water is wel redelijk koud, maar zolang we rond lopen en zwemmen valt het nog wel mee. Als we iets later in een keten onder de brug drijven waar onze fotograaf op staat, is het even relaxen. Als we ons omdraaien, beseffen we ineens dat we aan het einde zijn. Daar trekken we nog een groepsfoto en dan is het avontuur voorbij. We stappen terug in de camionette en in de schuur kleden we ons weer om en wassen we al ons materiaal. Daarna gaan we terug naar het kantoor waar we de foto's die genomen zijn, kunnen bekijken en kopen. Herinneringen zijn toch altijd wel fijn, dus we kopen de foto's toch ook weer. Daarna gaan we nog samen een giga pizza eten. We kopen een large pizza die we half-en-half laten beleggen met ieder onze eigen keuze. We hebben allebei ons best gedaan, maar toch blijven er nog 3 stukken over. Ik ga nog even langs de hostel om mijn bikini op te hangen en daaran ga ik terug richting centrum.
Om 13u30 hebben we met een aantal anderen van de groep afgesproken om samen de volgende activiteit te doen. We gaan met de gondola (soort bakjeslift) de berg op. Daar genieten we van het uitzicht en daarna gaan we naar de luge-karretjes. Dat zijn kleine zwarte karretjes waar je met gestrekte benen in zit en dan via een stuur hef je het karretje van de grond en kan je rijden en remmen door het helemaal dicht te trekken. Eerst moeten we op de trage track om eraan te wennen. Daar krijgen we ook eerst de uitleg voor we afdalen. Daarna gaan we met een stoeltjeslift terug omhoog en dan mogen we kiezen welke route we nemen en dus gaan we voor de adventure track. We hebben 5 ritten geboekt en dat is ook wel nodig, want in het begin ga je heel voorzichtig en daarna sneller en sneller als we zekerder worden. Te snel gaan is ook geen goed idee merk ik iets later, want dan kantel het karretje een beetje van de grond, wat best wel een eng gevoel is. Tijdens de rit worden er ook foto's getrokken, maar die vind ik toch een beetje te duur. En een paar andere mensen van de groep hebben foto's getrokken van aan de zijkant, dus die zullen we dan nog wel krijgen. Daarna gaan we weer met de gondola naar beneden en gaan we naar de travel agent, waar we gebruik kunnen maken van de gratis wifi.
's Avonds hebben we afgesproken om met degene die willen samen te gaan eten. We kunnen het wel niet eens worden wat we gaan eten, dus beslissen we om gewoon iederen zijn eigen keuze te gaan afhalen en het samen op te eten op het strand bij het meer. Na het eten ben ik toch redelijk moe, dus ik ga terug naar de hostel, geniet van een warme douche en daarna begin ik al even met inpakken. Morgen vertrekken we hier weer en we verblijven eerst een nacht op een boot, dus we moeten zowel de grote rugzak inpakken, maar ook een kleine rugzak met alles wat we nodig hebben voor die ene nacht. Als alles ongeveer is ingepakt, kijk ik op onze mini-TV nog even naar een deel van een film en daarna ga ik slapen. In dit hostel hadden we kamers met 2, maar mijn kamergenote is vaak nog laat weg, dus doe ik toch maar mijn oordopjes is, zodat ik rustig kan doorslapen.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 7
Vandaag vertrekken we weer verder. Na 2 dagen stralende zon en 25 tot 30°C is het vandaag een beetje bewolkt en wat frisser. Maar we gaan vandaag naar de fjorden, dus daar kijken we sowieso wel naar uit. Eerst zitten we 2 uur in de bus op weg naar Manapouri. Daar worden we op een snelle boot gezet die ons over het Manapouri-meer brengt. Op die boot eten we onze lunch op die we tijdens een korte stop gekocht hebben. Dan moeten we nog een klein uur op een andere bus over de Wilmot-pass, die ons brengt naar het begin van Deep Cove. Daar stappen we op de boot waar we onze overnacht cruise op zullen door brengen. Eerst verzamelen we allemaal in de lounge waar we een basis uitleg krijgen: veiligheidsinstructies van de schipper, planning van het eten van de keukenhulp en wat uitleg over de activiteiten. Daarna gaan we allemaal in groepen naar onze kamers. Dat zijn gewoon 2 hele smalle stapelbedden achter een gordijntje. Achja, het is maar voor 1 nacht. Als iedereen zijn spullen in de kamer gelegd heeft, gaan we op weg door de fjorden. Onderweg krijgen we uitleg van een natuurgids over wat we zien op de rotsen en bergen. We mogen vrij rond lopen op de boot en dus ga ik ook even kijken bij de kapitein. Iets later varen we in een zij-arm waar we water-activiteiten kunnen doen. Er zijn 2 kleine bootjes waarin we een tour kunnen doen om eens rond te kijken ofwel kajakken. Ik heb geen zin om nat te worden, dus stap ik in 1 van de bootjes. Daarmee varen we langs de rand van de fjord en krijgen we uitleg over de planten en dieren. Als het iets later begint te regenen, keren we terug naar de grote boot. Als iets later ook de kajaks terug zijn, mogen we gaan zwemmen als we willen. Het water is toch iets te koud voor mij, dus daat heb ik geen zin in. En iets later blijkt dat dat ook het beste is, want er zwemt een groep dolfijnen voorbij. De zwemmers zijn lastig omdat ze niet korterbij mogen gaan, maar de 2e groep die in de bootjes zit, gaat toch kortbij voor wat close-ups.
Als alle zwemmers iets later terug op de boot zijn, vertrekken we terug en wordt er omgeroepen dat we soep krijgen. Maar vlak daarvoor zijn er ineens een hele hoop dolfijnen rond de boot. Na een aantal foto's genomen te hebben, geniet ik er gewoon rechtstreeks van, zonder het camera schermpje. En nadat de dolfijnen gedaan hebben met spelen in de golven, gaan we aan tafel voor soep. Ondertussen vaart de boot terug uit de zij-arm. Als we bijna terug aan de hoofdrivier zijn, komen we langs een andere groep dolfijnen, waar we ook weer een spektakel van krijgen. Volgens onze natuurgids hebben we echt wel geluk, want dat wordt niet elke groep gegund. Daarna zetten we verder koers naar de monding waar op de rotsen een zeehonden kolonie woont. Daar hebben we ook weer geluk, want er zijn recentelijk heel wat kleine zeehonden geboren. De kapitein vaart tot kortbij de rotsen zodat we een perfect zicht hebben op de prachtige dieren. Daarna varen we nog even de zee op voor een prachtig zicht op de fjorden. Het is vanavond gelukkig rustig, het is alleen beetje winderig op het dek. Als de zee te wild is, kunnen ze dit niet doen, maar wij hebben (weeral) geluk. Daarna varen we terug de rivier op waar we onderweg nog een aantal kleine pinguins zien zwemmen. Iets later brengt de kapitein ons naar een zij-arm waar we blijven voor de nacht. Als we daar zijn, krijgen we ons avondeten: een uitgebreid buffet met vlees, vis, groenten, ... En daarna nog een zalig dessertenbuffet. Als iedereen vol zit, blijven we nog even napraten, maar daarna kruipen we in onze kajuit. Morgen om 6u30 begint de motor weer te ronken, dus iedereen wilt wel een aantal uren slaap hebben.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 8
Dankzij mijn oordopjes heb ik het starten van de motoren niet gemerkt. Iets later word ik wel wakker en merk ik dat onze natuurgids al opnieuw begonnen is met te vertellen wat er te zien is. Half slaperig kleed ik mij aan en daarna ga ik naar het ontbijt. Om 7u30 moesten we sowieso uit onze bedden, want ze wilden de lakens al vervangen voor de volgende groep van straks. Als ik terug in de saloon kom, merk ik dat het buffet van gisteravond is vervangen door nu een ontbijtbuffet met Engels ontbijt. Jeeeej! Na elke dag altijd dezelfde ontbijtgranen en toast ben ik dolgelukkig om eens iets anders te kunnen eten. Nadat het ontbijt opgeruimd is, kondigt onze gids een verrassing aan. In een doodlopend stuk van Halls arm gaan we de Sound of Silence doen. De kapitein zet de motor en de generatoren van de boot uit, iedereen moet een plekje zoeken en daar stil staan. Als de motoren uit zijn, moet iedereen zwijgen en gewoon genieten van het geluid van de waterval en de vogels en het zicht van de prachtige natuur. Ik weet niet hoe lang het geduurd heeft (misschien zelfs 15 minuten), maar het was inderdaad prachtig. Terug opgeladen keren we daarna weer terug en dan is de reis hetzelfde als gisteren, maar dan in de andere richting. Met de bus gaan we over de Wilmot pas, dat met de boot over het meer en daar wacht onze gids ons terug op met onze bus.
Na een korte stop voor lunch, hebben we een lange rit voor de boeg. Na een kleine 3 uur stoppen we even bij een fruitwinkel. Deze stop zit normaal niet in de tour, maar onze chauffeur had zin in kersen en dus kunnen wij ook eens rond kijken. Het is een grote winkel (kruising marktkraam) met veel vers fruit, maar ook gedroogd fruit en rozijnen, aardbeien, ... in chocolade. Daarna zitten we nog eens 2 uur in de bus, om dan aan te komen in Naseby. Daar verblijven we in een pub en krijgen we ook avondeten. We krijgen jammer genoeg geen keuze en dus staat er fish & chips op het menu. Weeral... Veel keuze is er meestal niet van eten en dus is het al heel vaak gefrituurd geweest, terwijl ik af en toe ook eens een beetje gezond zou willen eten. Gelukkig is er wel redelijk wat sla bij. Daarna zetten we ons nog met een aantal buiten om nog een beetje te genieten van het mooie weer. Als het iets later een beetje fris wordt, gaan we slapen.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 9
Deze morgen is het ontbijt ook weer inbegrepen en het is weer de klassieke keuze van ontbijtgranen en toast. Na het inpakken stappen we op de bus en rijden we naar ander dorpje iets verderop. Daar staan er mountainbikes voor ons klaar en iets later beginnen we aan een tocht van 32 km over een oude spoorweg. De dorpjes hier zijn jaren geleden opgericht toen er goud gevonden werd. Toen is er een spoorlijn aangelegd om al dat goud te vervoeren. Toen de goudmijnen uitgeput waren, is de spoorlijn weggehaald en ze hebben er een fiets/wandel/paardrij-pad van gemaakt. Er is regen voorspeld, dus we hebben allemaal onze regenjassen mee, maar we hebben geluk met het weer want het is een stralende zon. Onderweg stoppen we af en toe om te genieten van de prachtige uitzichten, want we rijden tussen heuvels, valleien en velden door. Af en toe door een tunnel onder een berg en langs een wei met schapen. Na de rit rijden we iets verder waar we kunnen lunchen in een café bij de Moeraki boulders. Dat zijn een groep van ronde rotsen, die zijn afgesleten door de beweging van de zee tot een prachtige ronde vorm. Ondertussen begint het bewolkt te worden en zelfs te regenen, dus hebben we weer veel geluk gehad met het fietsen.
Als het iets later echt begint te regenen springen we terug op de bus, om na een rit van 3 uur aan te komen aan de winkel. Vanavond is onze laatste avond met deze groep en dus beslissen we om samen eten te koken. De makkelijkste optie is een BBQ en dus kopen we vlees, groenten en brood. Een half uur later komen we aan in ons hostel, waar ik eerst ga douchen (we kunnen toch niet allemaal tegelijk helpen). Na de douche help ik nog even met de BBQ en iets later zitten we allemaal samen aan tafel met lekker eten en een fijne babbel. Niemand praat echt over het feit dat we elkaar morgen gaan verlaten, want daar denken we gewoon liever niet aan. Omdat ik niet geholpen heb met de voorbereidingen, neem ik samen met een aantal anderen de afwas voor mijn rekening. Daarna maken we met een aantal een kleine wandeling in de prachtige omgeving tussen de velden met schapen en koeien. En dan is er nog dessert: een heerlijke chocoladecake met ijs. We willen onze laatste avond nog samen doorbrengen en dus komen er gezelschapsspelletjes boven. Na het even uitgelegd te hebben aan de Duitsers, spelen we samen gezellig een spelletje. Na een aanal spelletjes wordt iedereen toch moe en kruipen we bed in. Morgen de laatste dag, de dag van het afscheid. Ik heb, samen met het Hollandse meisje, enkel maar de laatste 10 dagen mee gemaakt, maar de rest van de groep is in totaal voor 22 dagen samen geweest. Voor hun zal het dus nog iets zwaarder zijn, maar we houden contact via facebook. En bij het bakken aan de BBQ is er onder de Belgen al het idee gegroeid om een reunie-BBQ-weekend te doen in Limburg ofzo. Ergens in het midden van België, Nederland en Duitsland.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 10
Vandaag is de laatste dag en we moeten weer vroeg opstaan. We vertrekken om 7u omdat we om 9u aan de luchthaven in Christchurch moeten zijn. Daar nemen we afscheid van elkaar. Er zijn geen tranen, maar het is soms toch een beetje moeilijk. We hebben 10 dagen, dag en nacht samen door gebracht... Op de luchthaven moet ik bijna 3 uur wachten voor mijn vlucht naar Auckland, maar gelukkig krijg ik het gezelschap van Tamarah (het Hollandse meisje van op de tour). Zij heeft niet echt plannen voor vandaag en blijft dus nog even praten. Iets later vertrek ik dan toch. Mijn vlucht is nogal onrustig (zowel opstijgen, vlucht als landing), maar we komen toch veilig aan in Auckland. Daar regent het, wat wel en beetje jammer is, maar voor vandaag heb ik toch niet meer zoveel gepland. Als ik aan de bushalte sta om naar het centrum te gaan, zijn er veel mensen aan het wachten (misschien omdat het zaterdag is?!). Ik laat 2 volle bussen voorbij rijden, ik heb toch niet geen plannen voor vandaag. Als ik iets later aankom, ga ik inchecken in het hostel. Voor mijn laatste nacht heb ik een privé kamer geboekt, een beetje duurder, maar wel rustig (hopelijk). Daarna ga ik een beetje rond wandelen in Auckland, naar de winkel voor ontbijt en lunch voor morgen en daarna ga ik naar de reisagent voor gebruik te maken van het gratis internet (internet in de hostel is weer betalend). En daar heb ik ook een deel van mijn bagage achter gelaten voor tijdens mijn tour van het Zuid-eiland. Nadat ik mijn mails en facebook nagekeken heb, zoek ik een plan voor vanavond. Daarna ga ik mijn bagage en boodschappen afzetten in de hostel. Avondeten vanavond ga ik zoeken in het Belgian Beer café. 10 dagen geleden, de avond voor mijn tour vertrok, had ik daar ook al willen gaan eten, maar het was toen te druk en ik had geen tijd om te wachten, omdat ik mijn vlucht moest halen. Nu ga ik dus goed op tijd om zeker een tafeltje te hebben. Er is veel te veel keuze tussen goede bieren, tuurlijk het zijn Belgische bieren! Maar iets later maak ik toch een keuze: ravioli met een La Chouffe biertje. Het is heel lekker eten en een zalig een fris La chouffeke. Ik weet het, binnen 2 dagen ben ik thuis en daar is het bier veel goedkoper, maar ik had er gewoon echt zin in (ook al betaal ik 15 dollar voor mijn La Chouffe).
Na het eten ga ik naar een park iets verderop waar er "Zomer in 't park" is. Met de regen van vandaag, voelt het niet helemaal aan als zomer, maar ze hebben gelukkig een grote tent. Elke week is er een andere dans stijl en vanavond is er ballroom dansen. Volgens de website is er eerst een initiatie en daarna een big band die speelt. Ik kan niet ballroom dansen, maar wil het ooit wel eens leren. Eerst zijn er 2 showkoppels die tonen hoe het echt moet en daarna krijgen we een basis initiatie van foxtrot en rock & roll. Iedereen die wilt mee dansen staat op de dansvloer en we zoeken gewoon een partner in de hoop. Het is voor ons allebei nieuw, maar na wat duwen en tenen stappen, lukt het toch een beetje... Nadat wij een uur lang geklungeld hebben, is er de Queen City Big Band. Die zullen spelen voor 1,5 uur en we mogen dansen als we willen. Het is niet duidelijk welke dans ze spelen (en mijn danspartner van daarjuist vind ik ook niet meer terug), maar luisteren vind ik ook goed. Er staan een aantal koppels op de dansvloer die al kunnen dansen, dus het is ook wel fijn om een beetje te kijken. Na de big band is er nog een DJ, die eerst een hele show geeft. Met interactie van het publiek maakt hij er echt iets heel grappig van en ondanks dat er een aantal mensen eerder weg gaan, blijf ik toch tot het einde kijken. Na zijn show, speelt hij gewoon muziek en kunnen de mensen die willen dansen, maar ik ga toch mijn bed in. Morgen is mijn laatste dag...
Nieuw-Zeeland: Noord-eiland: Auckland (weeral): laatste dag
Ik had speciaal een privé kamer genomen om te kunnen uitslapen, maar ik ben natuurlijk niet de enige in het hostel en dus om 9u is er lawaai op de gang... Ik moet toch uitchecken om 10u, dus sta ik maar op. Eerst geniet ik nog van een warme douche (met echte handdoeken, want dat is inbegrepen in een privé kamer). Ik mag mezelf toch een beetje verwennen op mijn laatste nacht... Daarna moet ik mijn bagage nog inpakken en nu moet alles erin geraken... Dat is uiteindelijk toch een beetje meer werk dan ik dacht, maar alles is erin geraakt. Daarna ga ik bij de receptie uitchecken en dan ontbijten. Ik laat vandaag mijn bagage weer achter bij de reisagent, deze keer voor de laatste keer en daarna ga ik op weg naar de bushalte. Gisteren zei weersvoorspelling dat het ging regenen vandaag, maar nu staat er een stralende zon! Dus ga ik een dagje naar de zoo (regenprogramma was een museum). Weeral naar de zoo, ik weet het, maar ik kijk zo graag naar dieren! Er zijn een aantal voedermomenten met uitleg van de verzorgers en er is ook een hospitaal. Daar hebben ze heel veel informatie over hoe ze dieren verzorgen, maar ook over het imporeteren en exporteren van dieren en quarantaine maatregelen. Ook is er een infobord over hoe het komt dat dieren ziektes overbrengen op de mens. Het is allemaal heel interessant. Iets verder is er ook nog een andere ruimte waar ze met infoborden en foto's uitleggen hoe ze op een eiland de originele dieren terug gebracht hebben. Door de introductie van de mens, zijn er ook heel veel dieren binnen gebracht die niet goed zijn voor de originele fauna en flora. Op een aantal eilanden hebben ze nu vallen gezet om al die geintroduceerde dieren te vangen. Vrijwilligers hebben de geintroduceerde planten weg gehaald en in fases brengen ze de originele planten en dieren terug die uit kweek programma's komen. Nu wordt het eiland ook beschermd om alles zo te houden.
Iets later neem ik de bus terug naar het centrum. Daar ga ik mijn bagage oppikken, wens ik de persoon van het reisbureau een fijn kerstfeest en daarna stap ik op de bus naar de luchthaven. Onderweg neem ik mentaal afscheid van het zomerse Nieuw-Zeeland, want binnen 34 uur kom ik aan in de Belgische winter. Op de luchthaven aangekomen, moet ik nog een papier invullen om te zeggen dat ik het land terug verlaat (als je het land binnen komt, moet je ook al papieren invullen om te zeggen hoe lang je blijft, ze controleren hier graag alles en iedereen). Bij het inchecken hoor ik dat mijn vlucht 25 minuten later is, maar mijn aansluitingen zijn wel in orde (er is normaal gezien genoeg tijd tussen). Na de douane wil ik een flesje wijn kopen, maar nadat de winkeljuffrouw het even navraagt is dat geen goed idee. Door mijn overstappen, gaat het waarschijnlijk door 1 van de douanes tegen gehouden worden. Dan koop ik maar andere souvenirs, want mijn Nieuw-Zeelands geld moet op! Daarna moet ik nog een hele tijd wachten voor ik mijn gate weet en daar is het ook nog een hele tijd wachten voor de op het vliegtuig mogen. Achja, de reis zelf zal ook nog wel lang genoeg worden...
Na 4 uur vliegen (en 2 films) komen we aan in Melbourne. Doordat we al wat later vertrokken zijn, heb ik een beetje schrik voor mijn aansluiting, zeker als ik de rij zie aan de douane bij de transfers. Gelukkig gaat dat rap vooruit en iets later zit ik al aan de gate. Het boarden heeft wat vertraging doordat een deel van de crew er nog niet is, dus kan ik rustig naar het toilet gaan. Daarna wandel ik nog wat rond op de luchthaven. Met een vlucht van 23 uur (met enkel een technische tussenstop in Dubai) voor de boeg, wil ik nu nog even mijn benen strekken. En met de hoop dat ik kan slapen op de vlucht, sluit ik af. Dit was mijn laatste verslag van aan deze kant van de wereld...
Vandaag en morgen zitten we in Queenstown waar we allerlei avontuurlijke activiteiten kunnen doen. Gisteren in de travel agent heeft iedereen zijn activiteiten naar keuze ingepland en geboekt en vandaag gaat ieder dus zijn eigen gang. Voor mij staat er deze morgen een skydive op het programme. Simpel gezegd is het gewoon uit een vliegtuig springen (dat hou ik mezelf toch voor). Om 9 uur wandel ik de berg van ons hostel af naar het centrum naar de winkel. Daar moet ik papieren invullen en ondertekenen (altijd weer hetzelfde dat je weet dat er risico's zijn). Daarna stappen we in een camionette en 20 minuten later komen we aan bij een aantal open velden. Daar hebben we nog een snelle WC-stop en iets later mag de eerste groep zich al gaan klaar maken. Ik volg dus onze begeleider naar de hangar waar we een overall krijgen, een muts en bril en handschoenen als je dat wilt. Daarna komen de instructeurs naar ons toe en krijgen we ieder een spring-partner. Die helpt ons in ons harnas en legt uit hoe alles werkt. Daarna hebben we nog even tijd om naar de vorige groep te kijken die juist aan het landen is en daarna gaan wij in het vliegtuig. Iedereen zit op een rijtje vlak achter elkaar: instructeur, springer en fotograaf. Ik heb gekozen om een video te laten maken en dus zit mijn fotograaf met zijn GoPro (sjieke, dure, kleine camera) regelmatig in mijn richting te zwaaien. Naarmate het vliegtuig hoger en hoger gaat, begint mijn maag hetzelfde te doen... Ik wil dit wel doen, maar langs de andere kant ben ik ook doodsbenauwd. Ik heb hoogtevrees... Iets later zitten we op 12 000 voet en springen er al 2 mensen uit. Van het moment dat dat luik open gaat begin ik helemaal zenuwen te krijgen. Daarna gaat het vliegtuig nog iets hoger, want ik heb de 15 000 voet-sprong geboekt. Iets later is het licht groen en schuiven we naar de rand van het vliegtuig. Ik moet helemaal naar achter leunen (gelukkig, dan kan ik niet zien hoe hoog het is) en opkrullen als een banaan. Dan waggelt mijn instructeur nog even en dan vallen we uit het vliegtuig. Ik denk dat ik gewoon ben beginnen gillen (en misschien zelfs vloeken, ik zal later de video eens bekijken) en ik durfde amper rond kijken. 15 000 voet is ontzettend hoog! En we vallen met een gigantische snelheid (200 km/u volgens brochure), wat iets te hoog en te snel is voor mij... Iets later neemt de fotograaf mijn handen vast om wat closeup shots te nemen, maar ik voelde mij toch veiliger als ik gewoon mijn harnas kon vast nemen. Geen idee hoe die mannen dat doen, want de fotograaf is de raarste bewegingen aan het maken terwijl ik probeer om te blijven ademen. Als we iets later in de parachute hangen, kan ik eindelijk een beetje rond kijken en genieten van het uitzicht. Alleen jammer dat de instructeur ons regelmatig laat rond draaien, want daarvan draait mijn maag weer om (maar dat is misschien nodig om niet dadelijk volledig naar beneden te vallen ofzo). Iets later legt hij mij nog even uit hoe we gaan landen en een paar minuten later komt de grond inderdaad heel kort bij. Ik doen mijn benen omhoog en hij zorgt gewoon dat we zacht landen (waar ik blij om ben). Als we neer zitten duwt de fotograaf de camera weer in mijn gezicht voor een eerste impressie. "It was good" is alles wat ik kan zeggen, want ik sta nog te trillen op mijn benen. Als de camera iets later uit staat, zeg ik dat ik blij ben dat ik het gedaan heb, maar het is 1 keer en nooit meer!! Ik snap niet hoe die zotten tot 10 keer per dag kunnen springen! Als ik iets later een beetje bekomen ben, worden we terug gebracht naar Queenstown waar ik een aantal uren niks gepland heb. Ik ga naar de supermarkt voor wat eten te kopen en daarna geniet ik wat van het zonnetje. Nog even in het reisbureau op de gratis wifi om wat foto's naar huis te sturen en wat dingen op te zoeken en daarna ga ik richting hostel.
Voor deze namiddag heb ik samen met een Hollands meisje in de groep, Tamarah een trip Hang-gliden geboekt. Weer de lucht in, maar deze keer niet zo hoog.Voordat ik daarjust terug naar de hostel ging, ben ik al even binnen gesprongen in het kantoor, want normaal gezien moeten we op voorhand even bellen om na te vragen of het weer in orde is. Als ik naar boven kijk zie ik alleen een stralende zon en een blauwe hemel en in het kantoor kunnen ze mij ook bevestigen dat het weer perfect is. Iets later gaan we samen naar het kantoor en dan kunnen we dadelijk in de camionette stappen. Na een rit van 15 minuten met een prachtige omgeving komen we aan boven op de berg. Daar worden we in een harnas gehesen en daarna krijgen we de uitleg van het hang-gliden. Als we straks vast hangen in de hang glide, dan moeten we eerst van de berg aflopen. Dat lopen oefenen we al even terwijl ik mij vast hou aan de instructor (een beetje vreemd met mijn arm rond zijn schouders). Daarna hangen we al eens even om aan het gevoel te wennen. En daarna zijn we klaar om te vertrekken. De instructor zet de glide klaar aan de rand van de helling. Daarna klikt hij zichzelf en mij vast en dan is het gedaan met oefenen. Nadat de camera aan staat, wachten we nog even op de goeie wind en als hij aftelt beginnen we te lopen. Na 5 stappen zijn mijn voeten al in de lucht. Hij zet nog een paar stappen verder en dan zitten we samen in de lucht. Aan mijn harnas hangt een ijzeren baar aan touwen waar ik mijn voeten op kan zetten en voor de rest hou ik mij vast aan de instructeur zijn harnas. En dan is het gewoon genieten. Het voelt zo natuurlijk vanaf de eerste seconde dat ik op geen enkel moment schrik heb. Ik geniet gewoon van het uitzicht en babbel een beetje met mijn instructeur. 2 keer komen we op een termiek waarmee we een beetje hoger komen en gewoon omdat het leuk is maken we 2 keer een volledige cirkel in de lucht. Iets later komt de grond alweer korterbij en is de rit bijna gedaan. Mijn instructeur heeft op voorhand al uitgelegd hoe ik mijn lichaam moet houden met de landing en dus gaat het gelukkig makkelijk. Hij maakt wat extra snelheid zodat hij de hang glide tegoei onder controle heeft en daarna landen we op het grasveld. Ik moet gewoon mijn voeten zo hoog mogelijk houden om niet over de grond te schuren. Als ik terug bevrijd ben uit de hang glide zie ik Tamarah terug en we zijn allebei even enthousiast. Je voelt u echt als een vogel! Jammer dat het zo'n korte vlucht was. We kopen allebei de video en foto's die gemaakt zijn tijdens het vliegen. Ik kan ze nu nog niet bekijken, maar ik ben redelijk zeker dat ik er breed grijnzend op sta. Het was gewoon een fantastische rit. Daarna worden we weer terug naar het centrum van Queenstown gebracht waar we binnen 3 uur een afspraak hebben met de rest van de groep om te gaan eten. Om de tijd op te vullen wandelen we eerst een beetje rond in de stad, waarna we op een terrasje aan de waterkant genieten van een fris drankje. Daarna gaan we terug naar de hostel waar we iets later wachten op de anderen om samen te gaan eten. Na een korte discussie kiezen we een bar waar er een aantal goede keuzes zijn voor niet al te veel geld. Na het eten gaan er een aantal mensen naar het strand om naar de zonsondergang te zijn, maar ik ga terug naar de hostel. Slapen lukt niet altijd even goed in een nieuw bed elke keer, dus kies ik om vannacht op tijd bedje in te kruipen om morgen fit te zijn voor het volgende avontuur.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 6
Vandaag hebben we onze 2e en laatste dag en ik heb gekozen om samen met de andere Belg Jeroen te gaan canyoning. Na het ontbijt stappen we naar het kantoor waar we een papier moeten ondertekenen dat we beseffen dat er risico's aan verbonden zijn. Daarna stappen we in de camionette en gaan we naar een schuur waar we ons omkleden. We krijgen een wetsuit met jas, wetsuit-sokken en -schoenen. Daarna stappen we in een harnas, krijgen we een zwemvest en een helm. Als iedereen aangekleed is, stappen we terug in de camionette en gaan we naar de onderkant van de rivier. Eerst moeten we nog 15 minuten het bos in wandelen, waarbij we al heel wat hoogte winnen om later in de rivier weer af te dalen. Na wat uitleg over veiligheid en sprongen, beginnen we met 2 ziplines. We worden aan onze gordel vast gehangen aan een stalen kabel en dan moeten we gewoon onze handen erbovenop leggen en gaan hangen in ons harnas. Met een duw vliegen we dan naar de andere kant, waar we moeten oppassen met de 2 bomen aan de landingsplaats (heel fijn om dat als laatste waarschuwing te horen vlak voor ze u los laten...). Na die eerste zipline gaat de 2e al wat gemakkelijker en dus kan ik een beetje rond kijken. Daarna dalen we af tot aan de rivier. Gelukkig moeten we niet zelf rappellen, maar worden we naar beneden gelaten (alhoewel dat ik rappellen ook wel leuk vind). Daarna beginnen we echt met de canyon: kleine glijbaantjes, sprongen in de waterval (en zelfs door de waterval) en kleine stukken met een stroming. Het water is wel redelijk koud, maar zolang we rond lopen en zwemmen valt het nog wel mee. Als we iets later in een keten onder de brug drijven waar onze fotograaf op staat, is het even relaxen. Als we ons omdraaien, beseffen we ineens dat we aan het einde zijn. Daar trekken we nog een groepsfoto en dan is het avontuur voorbij. We stappen terug in de camionette en in de schuur kleden we ons weer om en wassen we al ons materiaal. Daarna gaan we terug naar het kantoor waar we de foto's die genomen zijn, kunnen bekijken en kopen. Herinneringen zijn toch altijd wel fijn, dus we kopen de foto's toch ook weer. Daarna gaan we nog samen een giga pizza eten. We kopen een large pizza die we half-en-half laten beleggen met ieder onze eigen keuze. We hebben allebei ons best gedaan, maar toch blijven er nog 3 stukken over. Ik ga nog even langs de hostel om mijn bikini op te hangen en daaran ga ik terug richting centrum.
Om 13u30 hebben we met een aantal anderen van de groep afgesproken om samen de volgende activiteit te doen. We gaan met de gondola (soort bakjeslift) de berg op. Daar genieten we van het uitzicht en daarna gaan we naar de luge-karretjes. Dat zijn kleine zwarte karretjes waar je met gestrekte benen in zit en dan via een stuur hef je het karretje van de grond en kan je rijden en remmen door het helemaal dicht te trekken. Eerst moeten we op de trage track om eraan te wennen. Daar krijgen we ook eerst de uitleg voor we afdalen. Daarna gaan we met een stoeltjeslift terug omhoog en dan mogen we kiezen welke route we nemen en dus gaan we voor de adventure track. We hebben 5 ritten geboekt en dat is ook wel nodig, want in het begin ga je heel voorzichtig en daarna sneller en sneller als we zekerder worden. Te snel gaan is ook geen goed idee merk ik iets later, want dan kantel het karretje een beetje van de grond, wat best wel een eng gevoel is. Tijdens de rit worden er ook foto's getrokken, maar die vind ik toch een beetje te duur. En een paar andere mensen van de groep hebben foto's getrokken van aan de zijkant, dus die zullen we dan nog wel krijgen. Daarna gaan we weer met de gondola naar beneden en gaan we naar de travel agent, waar we gebruik kunnen maken van de gratis wifi.
's Avonds hebben we afgesproken om met degene die willen samen te gaan eten. We kunnen het wel niet eens worden wat we gaan eten, dus beslissen we om gewoon iederen zijn eigen keuze te gaan afhalen en het samen op te eten op het strand bij het meer. Na het eten ben ik toch redelijk moe, dus ik ga terug naar de hostel, geniet van een warme douche en daarna begin ik al even met inpakken. Morgen vertrekken we hier weer en we verblijven eerst een nacht op een boot, dus we moeten zowel de grote rugzak inpakken, maar ook een kleine rugzak met alles wat we nodig hebben voor die ene nacht. Als alles ongeveer is ingepakt, kijk ik op onze mini-TV nog even naar een deel van een film en daarna ga ik slapen. In dit hostel hadden we kamers met 2, maar mijn kamergenote is vaak nog laat weg, dus doe ik toch maar mijn oordopjes is, zodat ik rustig kan doorslapen.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 7
Vandaag vertrekken we weer verder. Na 2 dagen stralende zon en 25 tot 30°C is het vandaag een beetje bewolkt en wat frisser. Maar we gaan vandaag naar de fjorden, dus daar kijken we sowieso wel naar uit. Eerst zitten we 2 uur in de bus op weg naar Manapouri. Daar worden we op een snelle boot gezet die ons over het Manapouri-meer brengt. Op die boot eten we onze lunch op die we tijdens een korte stop gekocht hebben. Dan moeten we nog een klein uur op een andere bus over de Wilmot-pass, die ons brengt naar het begin van Deep Cove. Daar stappen we op de boot waar we onze overnacht cruise op zullen door brengen. Eerst verzamelen we allemaal in de lounge waar we een basis uitleg krijgen: veiligheidsinstructies van de schipper, planning van het eten van de keukenhulp en wat uitleg over de activiteiten. Daarna gaan we allemaal in groepen naar onze kamers. Dat zijn gewoon 2 hele smalle stapelbedden achter een gordijntje. Achja, het is maar voor 1 nacht. Als iedereen zijn spullen in de kamer gelegd heeft, gaan we op weg door de fjorden. Onderweg krijgen we uitleg van een natuurgids over wat we zien op de rotsen en bergen. We mogen vrij rond lopen op de boot en dus ga ik ook even kijken bij de kapitein. Iets later varen we in een zij-arm waar we water-activiteiten kunnen doen. Er zijn 2 kleine bootjes waarin we een tour kunnen doen om eens rond te kijken ofwel kajakken. Ik heb geen zin om nat te worden, dus stap ik in 1 van de bootjes. Daarmee varen we langs de rand van de fjord en krijgen we uitleg over de planten en dieren. Als het iets later begint te regenen, keren we terug naar de grote boot. Als iets later ook de kajaks terug zijn, mogen we gaan zwemmen als we willen. Het water is toch iets te koud voor mij, dus daat heb ik geen zin in. En iets later blijkt dat dat ook het beste is, want er zwemt een groep dolfijnen voorbij. De zwemmers zijn lastig omdat ze niet korterbij mogen gaan, maar de 2e groep die in de bootjes zit, gaat toch kortbij voor wat close-ups.
Als alle zwemmers iets later terug op de boot zijn, vertrekken we terug en wordt er omgeroepen dat we soep krijgen. Maar vlak daarvoor zijn er ineens een hele hoop dolfijnen rond de boot. Na een aantal foto's genomen te hebben, geniet ik er gewoon rechtstreeks van, zonder het camera schermpje. En nadat de dolfijnen gedaan hebben met spelen in de golven, gaan we aan tafel voor soep. Ondertussen vaart de boot terug uit de zij-arm. Als we bijna terug aan de hoofdrivier zijn, komen we langs een andere groep dolfijnen, waar we ook weer een spektakel van krijgen. Volgens onze natuurgids hebben we echt wel geluk, want dat wordt niet elke groep gegund. Daarna zetten we verder koers naar de monding waar op de rotsen een zeehonden kolonie woont. Daar hebben we ook weer geluk, want er zijn recentelijk heel wat kleine zeehonden geboren. De kapitein vaart tot kortbij de rotsen zodat we een perfect zicht hebben op de prachtige dieren. Daarna varen we nog even de zee op voor een prachtig zicht op de fjorden. Het is vanavond gelukkig rustig, het is alleen beetje winderig op het dek. Als de zee te wild is, kunnen ze dit niet doen, maar wij hebben (weeral) geluk. Daarna varen we terug de rivier op waar we onderweg nog een aantal kleine pinguins zien zwemmen. Iets later brengt de kapitein ons naar een zij-arm waar we blijven voor de nacht. Als we daar zijn, krijgen we ons avondeten: een uitgebreid buffet met vlees, vis, groenten, ... En daarna nog een zalig dessertenbuffet. Als iedereen vol zit, blijven we nog even napraten, maar daarna kruipen we in onze kajuit. Morgen om 6u30 begint de motor weer te ronken, dus iedereen wilt wel een aantal uren slaap hebben.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 8
Dankzij mijn oordopjes heb ik het starten van de motoren niet gemerkt. Iets later word ik wel wakker en merk ik dat onze natuurgids al opnieuw begonnen is met te vertellen wat er te zien is. Half slaperig kleed ik mij aan en daarna ga ik naar het ontbijt. Om 7u30 moesten we sowieso uit onze bedden, want ze wilden de lakens al vervangen voor de volgende groep van straks. Als ik terug in de saloon kom, merk ik dat het buffet van gisteravond is vervangen door nu een ontbijtbuffet met Engels ontbijt. Jeeeej! Na elke dag altijd dezelfde ontbijtgranen en toast ben ik dolgelukkig om eens iets anders te kunnen eten. Nadat het ontbijt opgeruimd is, kondigt onze gids een verrassing aan. In een doodlopend stuk van Halls arm gaan we de Sound of Silence doen. De kapitein zet de motor en de generatoren van de boot uit, iedereen moet een plekje zoeken en daar stil staan. Als de motoren uit zijn, moet iedereen zwijgen en gewoon genieten van het geluid van de waterval en de vogels en het zicht van de prachtige natuur. Ik weet niet hoe lang het geduurd heeft (misschien zelfs 15 minuten), maar het was inderdaad prachtig. Terug opgeladen keren we daarna weer terug en dan is de reis hetzelfde als gisteren, maar dan in de andere richting. Met de bus gaan we over de Wilmot pas, dat met de boot over het meer en daar wacht onze gids ons terug op met onze bus.
Na een korte stop voor lunch, hebben we een lange rit voor de boeg. Na een kleine 3 uur stoppen we even bij een fruitwinkel. Deze stop zit normaal niet in de tour, maar onze chauffeur had zin in kersen en dus kunnen wij ook eens rond kijken. Het is een grote winkel (kruising marktkraam) met veel vers fruit, maar ook gedroogd fruit en rozijnen, aardbeien, ... in chocolade. Daarna zitten we nog eens 2 uur in de bus, om dan aan te komen in Naseby. Daar verblijven we in een pub en krijgen we ook avondeten. We krijgen jammer genoeg geen keuze en dus staat er fish & chips op het menu. Weeral... Veel keuze is er meestal niet van eten en dus is het al heel vaak gefrituurd geweest, terwijl ik af en toe ook eens een beetje gezond zou willen eten. Gelukkig is er wel redelijk wat sla bij. Daarna zetten we ons nog met een aantal buiten om nog een beetje te genieten van het mooie weer. Als het iets later een beetje fris wordt, gaan we slapen.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 9
Deze morgen is het ontbijt ook weer inbegrepen en het is weer de klassieke keuze van ontbijtgranen en toast. Na het inpakken stappen we op de bus en rijden we naar ander dorpje iets verderop. Daar staan er mountainbikes voor ons klaar en iets later beginnen we aan een tocht van 32 km over een oude spoorweg. De dorpjes hier zijn jaren geleden opgericht toen er goud gevonden werd. Toen is er een spoorlijn aangelegd om al dat goud te vervoeren. Toen de goudmijnen uitgeput waren, is de spoorlijn weggehaald en ze hebben er een fiets/wandel/paardrij-pad van gemaakt. Er is regen voorspeld, dus we hebben allemaal onze regenjassen mee, maar we hebben geluk met het weer want het is een stralende zon. Onderweg stoppen we af en toe om te genieten van de prachtige uitzichten, want we rijden tussen heuvels, valleien en velden door. Af en toe door een tunnel onder een berg en langs een wei met schapen. Na de rit rijden we iets verder waar we kunnen lunchen in een café bij de Moeraki boulders. Dat zijn een groep van ronde rotsen, die zijn afgesleten door de beweging van de zee tot een prachtige ronde vorm. Ondertussen begint het bewolkt te worden en zelfs te regenen, dus hebben we weer veel geluk gehad met het fietsen.
Als het iets later echt begint te regenen springen we terug op de bus, om na een rit van 3 uur aan te komen aan de winkel. Vanavond is onze laatste avond met deze groep en dus beslissen we om samen eten te koken. De makkelijkste optie is een BBQ en dus kopen we vlees, groenten en brood. Een half uur later komen we aan in ons hostel, waar ik eerst ga douchen (we kunnen toch niet allemaal tegelijk helpen). Na de douche help ik nog even met de BBQ en iets later zitten we allemaal samen aan tafel met lekker eten en een fijne babbel. Niemand praat echt over het feit dat we elkaar morgen gaan verlaten, want daar denken we gewoon liever niet aan. Omdat ik niet geholpen heb met de voorbereidingen, neem ik samen met een aantal anderen de afwas voor mijn rekening. Daarna maken we met een aantal een kleine wandeling in de prachtige omgeving tussen de velden met schapen en koeien. En dan is er nog dessert: een heerlijke chocoladecake met ijs. We willen onze laatste avond nog samen doorbrengen en dus komen er gezelschapsspelletjes boven. Na het even uitgelegd te hebben aan de Duitsers, spelen we samen gezellig een spelletje. Na een aanal spelletjes wordt iedereen toch moe en kruipen we bed in. Morgen de laatste dag, de dag van het afscheid. Ik heb, samen met het Hollandse meisje, enkel maar de laatste 10 dagen mee gemaakt, maar de rest van de groep is in totaal voor 22 dagen samen geweest. Voor hun zal het dus nog iets zwaarder zijn, maar we houden contact via facebook. En bij het bakken aan de BBQ is er onder de Belgen al het idee gegroeid om een reunie-BBQ-weekend te doen in Limburg ofzo. Ergens in het midden van België, Nederland en Duitsland.
Nieuw-Zeeland: Zuid-eiland: dag 10
Vandaag is de laatste dag en we moeten weer vroeg opstaan. We vertrekken om 7u omdat we om 9u aan de luchthaven in Christchurch moeten zijn. Daar nemen we afscheid van elkaar. Er zijn geen tranen, maar het is soms toch een beetje moeilijk. We hebben 10 dagen, dag en nacht samen door gebracht... Op de luchthaven moet ik bijna 3 uur wachten voor mijn vlucht naar Auckland, maar gelukkig krijg ik het gezelschap van Tamarah (het Hollandse meisje van op de tour). Zij heeft niet echt plannen voor vandaag en blijft dus nog even praten. Iets later vertrek ik dan toch. Mijn vlucht is nogal onrustig (zowel opstijgen, vlucht als landing), maar we komen toch veilig aan in Auckland. Daar regent het, wat wel en beetje jammer is, maar voor vandaag heb ik toch niet meer zoveel gepland. Als ik aan de bushalte sta om naar het centrum te gaan, zijn er veel mensen aan het wachten (misschien omdat het zaterdag is?!). Ik laat 2 volle bussen voorbij rijden, ik heb toch niet geen plannen voor vandaag. Als ik iets later aankom, ga ik inchecken in het hostel. Voor mijn laatste nacht heb ik een privé kamer geboekt, een beetje duurder, maar wel rustig (hopelijk). Daarna ga ik een beetje rond wandelen in Auckland, naar de winkel voor ontbijt en lunch voor morgen en daarna ga ik naar de reisagent voor gebruik te maken van het gratis internet (internet in de hostel is weer betalend). En daar heb ik ook een deel van mijn bagage achter gelaten voor tijdens mijn tour van het Zuid-eiland. Nadat ik mijn mails en facebook nagekeken heb, zoek ik een plan voor vanavond. Daarna ga ik mijn bagage en boodschappen afzetten in de hostel. Avondeten vanavond ga ik zoeken in het Belgian Beer café. 10 dagen geleden, de avond voor mijn tour vertrok, had ik daar ook al willen gaan eten, maar het was toen te druk en ik had geen tijd om te wachten, omdat ik mijn vlucht moest halen. Nu ga ik dus goed op tijd om zeker een tafeltje te hebben. Er is veel te veel keuze tussen goede bieren, tuurlijk het zijn Belgische bieren! Maar iets later maak ik toch een keuze: ravioli met een La Chouffe biertje. Het is heel lekker eten en een zalig een fris La chouffeke. Ik weet het, binnen 2 dagen ben ik thuis en daar is het bier veel goedkoper, maar ik had er gewoon echt zin in (ook al betaal ik 15 dollar voor mijn La Chouffe).
Na het eten ga ik naar een park iets verderop waar er "Zomer in 't park" is. Met de regen van vandaag, voelt het niet helemaal aan als zomer, maar ze hebben gelukkig een grote tent. Elke week is er een andere dans stijl en vanavond is er ballroom dansen. Volgens de website is er eerst een initiatie en daarna een big band die speelt. Ik kan niet ballroom dansen, maar wil het ooit wel eens leren. Eerst zijn er 2 showkoppels die tonen hoe het echt moet en daarna krijgen we een basis initiatie van foxtrot en rock & roll. Iedereen die wilt mee dansen staat op de dansvloer en we zoeken gewoon een partner in de hoop. Het is voor ons allebei nieuw, maar na wat duwen en tenen stappen, lukt het toch een beetje... Nadat wij een uur lang geklungeld hebben, is er de Queen City Big Band. Die zullen spelen voor 1,5 uur en we mogen dansen als we willen. Het is niet duidelijk welke dans ze spelen (en mijn danspartner van daarjuist vind ik ook niet meer terug), maar luisteren vind ik ook goed. Er staan een aantal koppels op de dansvloer die al kunnen dansen, dus het is ook wel fijn om een beetje te kijken. Na de big band is er nog een DJ, die eerst een hele show geeft. Met interactie van het publiek maakt hij er echt iets heel grappig van en ondanks dat er een aantal mensen eerder weg gaan, blijf ik toch tot het einde kijken. Na zijn show, speelt hij gewoon muziek en kunnen de mensen die willen dansen, maar ik ga toch mijn bed in. Morgen is mijn laatste dag...
Nieuw-Zeeland: Noord-eiland: Auckland (weeral): laatste dag
Ik had speciaal een privé kamer genomen om te kunnen uitslapen, maar ik ben natuurlijk niet de enige in het hostel en dus om 9u is er lawaai op de gang... Ik moet toch uitchecken om 10u, dus sta ik maar op. Eerst geniet ik nog van een warme douche (met echte handdoeken, want dat is inbegrepen in een privé kamer). Ik mag mezelf toch een beetje verwennen op mijn laatste nacht... Daarna moet ik mijn bagage nog inpakken en nu moet alles erin geraken... Dat is uiteindelijk toch een beetje meer werk dan ik dacht, maar alles is erin geraakt. Daarna ga ik bij de receptie uitchecken en dan ontbijten. Ik laat vandaag mijn bagage weer achter bij de reisagent, deze keer voor de laatste keer en daarna ga ik op weg naar de bushalte. Gisteren zei weersvoorspelling dat het ging regenen vandaag, maar nu staat er een stralende zon! Dus ga ik een dagje naar de zoo (regenprogramma was een museum). Weeral naar de zoo, ik weet het, maar ik kijk zo graag naar dieren! Er zijn een aantal voedermomenten met uitleg van de verzorgers en er is ook een hospitaal. Daar hebben ze heel veel informatie over hoe ze dieren verzorgen, maar ook over het imporeteren en exporteren van dieren en quarantaine maatregelen. Ook is er een infobord over hoe het komt dat dieren ziektes overbrengen op de mens. Het is allemaal heel interessant. Iets verder is er ook nog een andere ruimte waar ze met infoborden en foto's uitleggen hoe ze op een eiland de originele dieren terug gebracht hebben. Door de introductie van de mens, zijn er ook heel veel dieren binnen gebracht die niet goed zijn voor de originele fauna en flora. Op een aantal eilanden hebben ze nu vallen gezet om al die geintroduceerde dieren te vangen. Vrijwilligers hebben de geintroduceerde planten weg gehaald en in fases brengen ze de originele planten en dieren terug die uit kweek programma's komen. Nu wordt het eiland ook beschermd om alles zo te houden.
Iets later neem ik de bus terug naar het centrum. Daar ga ik mijn bagage oppikken, wens ik de persoon van het reisbureau een fijn kerstfeest en daarna stap ik op de bus naar de luchthaven. Onderweg neem ik mentaal afscheid van het zomerse Nieuw-Zeeland, want binnen 34 uur kom ik aan in de Belgische winter. Op de luchthaven aangekomen, moet ik nog een papier invullen om te zeggen dat ik het land terug verlaat (als je het land binnen komt, moet je ook al papieren invullen om te zeggen hoe lang je blijft, ze controleren hier graag alles en iedereen). Bij het inchecken hoor ik dat mijn vlucht 25 minuten later is, maar mijn aansluitingen zijn wel in orde (er is normaal gezien genoeg tijd tussen). Na de douane wil ik een flesje wijn kopen, maar nadat de winkeljuffrouw het even navraagt is dat geen goed idee. Door mijn overstappen, gaat het waarschijnlijk door 1 van de douanes tegen gehouden worden. Dan koop ik maar andere souvenirs, want mijn Nieuw-Zeelands geld moet op! Daarna moet ik nog een hele tijd wachten voor ik mijn gate weet en daar is het ook nog een hele tijd wachten voor de op het vliegtuig mogen. Achja, de reis zelf zal ook nog wel lang genoeg worden...
Na 4 uur vliegen (en 2 films) komen we aan in Melbourne. Doordat we al wat later vertrokken zijn, heb ik een beetje schrik voor mijn aansluiting, zeker als ik de rij zie aan de douane bij de transfers. Gelukkig gaat dat rap vooruit en iets later zit ik al aan de gate. Het boarden heeft wat vertraging doordat een deel van de crew er nog niet is, dus kan ik rustig naar het toilet gaan. Daarna wandel ik nog wat rond op de luchthaven. Met een vlucht van 23 uur (met enkel een technische tussenstop in Dubai) voor de boeg, wil ik nu nog even mijn benen strekken. En met de hoop dat ik kan slapen op de vlucht, sluit ik af. Dit was mijn laatste verslag van aan deze kant van de wereld...
